Νίκος Δερεδάκης

Φίλες και φίλοι, Πέρασαν πέντε σχεδόν μήνες από τότε που ανακοίνωσα, μέσα από εδώ, την κάθοδό μου στις εκλογές με τον Θοδωρή Νίνο. Με πολλούς από εσάς γνωριζόμασταν από παλιά. Με άλλους διά ζώσης, με άλλους απλά ως ηλεκτρονικοί φίλοι.

Ιστορικό Πλαίσιο Η Φορτέτζα, το ενετικό κάστρο του Ρεθύμνου, ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1573, δύο μόλις χρόνια μετά από την καταστροφική για το Ρέθυμνο πειρατική επιδρομή του Αλγερινού πειρατή Ουλούτζ-Αλή, πάνω στο λόφο του Παλαιόκαστρου. Η κατασκευή του διήρκεσε 7 χρόνια και ολοκληρώθηκε το 1580. Αρχική πρόθεση των Βενετών ήταν να μεταφερθεί εκεί το σύνολο της πόλης του Ρεθύμνου, μιας και τα οχυρωματικά έργα που είχαν γίνει στην πόλη δεν ήταν αρκετά για να αντιμετωπίσουν μια ενδεχόμενη εχθρική επίθεση. Για διάφορους λόγους, που δεν είναι της παρούσης, η μεταφορά της πόλης δεν έγινε ποτέ. Στον χώρο του κάστρου μεταφέρθηκαν κυρίως διοικητικές, θρησκευτικές και στρατιωτικές δομές και εγκαταστάσεις καθώς και αποθήκες για αποθήκευση τροφίμων σε περιόδους πολιορκίας.

Ήταν το μεγάλο ερώτημα των τελευταίων εβδομάδων. Πότε θα κάναμε τα εγκαίνια του γραφείου του Συνδυασμού και πότε θα κάναμε την παρουσίαση του ψηφοδελτίου.

Παρακολουθώντας το θέμα της ΚΕΔΗΡ αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί δεν γνωρίζουν τι σημαίνει διαχείριση δημόσιου χρήματος. Όντας Διευθυντής σε σχολείο και άρα διαχειριστής δημόσιου-δημοτικού χρήματος, πρέπει, θεωρώ, να σας περιγράψω τη διαδικασία σε αδρές γραμμές.

Αναμφίβολα, το Τμήμα Παιδείας του Δήμου Ρεθύμνου έχει επιτελέσει τα τελευταία εννιά χρόνια ένα αξιόλογο έργο. Θα ήμουν άδικος αν έλεγα ότι ο Γιώργος Γεωργαλής, με τους εξαιρετικούς υπαλλήλους που έχει στελεχωθεί το Τμήμα Παιδείας, δεν έχει σημειώσει θετικό πρόσημο αυτό το διάστημα. Ο κάθε Διευθυντής σχολικής μονάδας θα έλεγε το ίδιο, αφού η συνεργασία μας έως σήμερα είναι αγαστή.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Γεννήθηκα στο Ρέθυμνο το 1968. Πατέρας μου είναι ο δάσκαλος Γιάννης Δερεδάκης από το Σπήλι και μητέρα μου η φιλόλογος Στέλα Στυλιανουδάκη από τα Περιβόλια. Έχω δύο ακόμα μικρότερα αδέρφια: Τον Βαγγέλη, που εργάζεται ως διακοσμητής στην Αθήνα και τον Μάρκο που διατηρεί γραφιστικό γραφείο στο Ρέθυμνο. Είμαι παντρεμένος με τη φιλόλογο Κατερίνα Αγαπάκη και έχουμε δύο παιδιά: Τη Μαρία, φοιτήτρια Θεατρικών Σπουδών στην Πάτρα και τον Γιάννη, μαθητή της Β’ Λυκείου.

Είναι κοινή παραδοχή ότι η σχολική αίθουσα στην Ελλάδα έχει τα ίδια αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά την τελευταία τουλάχιστον τριακονταετία. Ίδια θρανία, ίδιες έδρες διδασκαλίας, ίδια χρώματα… Το μόνο που έχει αλλάξει κι αυτό όχι παντού, είναι ότι ο μαυροπίνακας αντικαταστάθηκε με πίνακα μαρκαδόρου και έχουν τοποθετηθεί προτζέκτορες στις τάξεις για ηλεκτρονική διδασκαλία. Επιπρόσθετα, ο εξοπλισμός των σχολικών αιθουσών είναι πεπαλαιωμένος, φθαρμένος και δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα τόσο στους μαθητές όσο και στους εκπαιδευτικούς.