Νίκος Δερεδάκης

  Τι κι αν περάσαμε δύο παγκοσμίους πολέμους; Τι κι αν βιώσαμε για τέσσερα χρόνια τις θηριωδίες των Ναζί; Ο φόρος αίματος που πληρώσαμε μοιάζει να ωχριά μπροστά σε αυτό που συμβαίνει κάθε μέρα, κάθε χρόνο στους δρόμους της Κρήτης.

Ήρθε ο Ομπάμα στην Αθήνα κι έφυγε κιόλας. Μας άφησε όμως αρκετά. Μας άφησε 500 πράκτορες της CIA , το Air force 1, τις δύο υπέρ-θωρακισμένες λιμουζίνες του και πολλά πολλά άλλα.

Μέρες τώρα διαβάζω στον τοπικό Τύπο το θέμα που έχει ανακύψει με τον πυρπολητή του Αρκαδίου. Ήμουν μάλιστα αυτήκοος μάρτυρας της ομιλίας του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου το βράδυ της 8 ης Νοεμβρίου στο Σπίτι του Πολιτισμού, όταν ανακηρύχθηκε επίτιμος Δημότης από το Δήμο Ρεθύμνου. Δεν ήθελα όμως να πάρω θέση επί του συγκεκριμένου θέματος πριν περάσει η εορταστική ημέρα της 8 ης Νοεμβρίου και κορυφωθούν οι εκδηλώσεις της 150ετηρίδας από το αρκαδικό ολοκαύτωμα.

  Το μονόπρακτο αυτό έργο γράφτηκε και ανέβηκε από τους μαθητές της ΣΤ2 τάξης του 5ου Δημ. Σχ. Ρεθύμνου στη σχολική εορτή του Αρκαδίου στις 7/11/2016. Θα ανέβει ξανά στις 15/11/2016 στην ιερά Μονή Αρκαδίου στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 150 χρόνια της αρκαδικής εθελοθυσίας.

  «Έφυγε» πριν από λίγες ημέρες μια από τις τελευταίες μεγάλες κυρίες του Ρεθέμνους, η Ιωάννα Βαλαρή. Η μοίρα και η τύχη το έφερε έτσι να είμαι «δίπλα» της τις τελευταίες ημέρες στο Νοσοκομείο του Ρεθύμνου, μιας και στο ίδιο δωμάτιο της ορθοπεδικής κλινικής νοσηλευόταν ένα πολύ συγγενικό μου πρόσωπο.

  Σαν να τον βλέπω μπροστά μου! Κι ας έχουν περάσει 30 σχεδόν χρόνια! Ψηλός, γεροδεμένος, με μια μεγάλη ολοστρόγγυλη κοιλιά, γύρω στα 50-60, με μαύρο πυκνό μαλλί και το ίδιο σκούρο δέρμα. Με βήμα αργό, τραμπαλιστό, έδινε το βάρος στο ένα πόδι και έσερνε το άλλο. Φορτωμένος πάντα με λογής-λογής εμπόρευμα.