Κρίση και δημόσιος τομέας
Τα τελευταία 4 χρόνια η χώρα μας βιώνει μια πρωτόγνωρη κρίση. Κρίση που ξεκίνησε ως οικονομική και κατέληξε να είναι συστημική. Δυστυχώς, το μεταπολιτευτικό πολιτικό προσωπικό της χώρας αποδείχτηκε κατώτερο των περιστάσεων. Θεωρώντας τη χώρα τσιφλίκι τους, έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να την καταστρέψουν, βοηθούμενοι και συμπαρασυρόμενοι από αυλοκόλακες και ημετέρους, που προσέβλεπαν σε ιδία οφέλη. Η ελληνική κοινωνία ζούσε μια κατάσταση πλασματικής ευημερίας, μια απόλυτη νιρβάνα, που κανείς δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται πώς και από πού παράγεται ο πλούτος που καταναλώνεται. Τα δανεικά ήταν η εύκολη λύση που βούλωνε τα στόματα ακόμα και αυτών των ολίγων που εξέφραζαν κάποιον προβληματισμό. Οι ελάχιστοι διαφωνούντες θεωρούνταν προβοκάτορες, γραφικοί ίσως και επικίνδυνοι.