Νίκος Δερεδάκης

  Στην πολυετή λειτουργία του Δήμου Ρεθύμνου, από το 1880, περίπου, μπορούμε να ξεχωρίσουμε, σίγουρα, κάποιους Δημάρχους που με την πολύχρονη εκλογή τους στον δημαρχιακό θώκο άφησαν το στίγμα τους στη νεότερη ιστορία της πόλης.

  Τελειώνει ο Αύγουστος και μαζί και οι καλοκαιρινές διακοπές και τα «μπάνια του λαού» όπως έλεγε ο αείμνηστος Α. Παπανδρέου. Και εκτός από τα υπόλοιπα, θα μπούμε, εδώ στο Ρέθυμνο, σε μια ανεπίσημη και άτυπη αυτοδιοικητική προεκλογική περίοδο, προς άγραν υποψηφίων Δημοτικών Συμβούλων.

  Να που για μια φορά ακόμη καταφέραμε να γίνουμε πρωτοσέλιδο ως τόπος! Μέχρι και ο Υπουργός προστασίας του πολίτη ασχολήθηκε, μέχρι και ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου!

  Με αφορμή τη συζήτηση που έχει ανακύψει το τελευταίο διάστημα, αναφορικά με την ανέγερση του νέου αστυνομικού μεγάρου σε χώρο της σχολής χωροφυλακής και τον δημοτικό χώρο που χάνεται, μου γεννήθηκαν και άλλες σκέψεις, που χρόνια τώρα με προβληματίζουν, μαζί με άλλους Ρεθεμνιώτες. Σκέψεις που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί, αποσπασματικά, στον δημόσιο διάλογο.  

  Ανακοινώθηκαν σήμερα από το Υπουργείο Παιδείας τα σχολεία που από το νέο σχολικό έτος θα εφαρμόσουν το νέο, διευρυμένο, ωράριο λειτουργίας του ολοήμερου σχολείου μέχρι τις 5.30 το απόγευμα, αντί για τις 4.00 που ίσχυε μέχρι σήμερα. Οι στόχοι του νέου διευρυμένου ωραρίου, σύμφωνα με το Υπουργείο, είναι αφενός η εισαγωγή νέων διδακτικών αντικειμένων, που θα δώσουν νέα και καλύτερα εφόδια στα παιδιά και αφετέρου η στήριξη το εργαζόμενων γονέων, επιτυγχάνοντας σύγκλιση μεταξύ σχολικού ωραρίου και εργασιακού ωραρίου των γονέων.

  Μιας και η ανέγερση του νέου αστυνομικού μεγάρου απασχολεί έντονα την κοινωνία του Ρεθύμνου το τελευταίο διάστημα, θεωρώ χρέος μου, για μια φορά ακόμη, να ανατρέξω στην Ιστορία, με την παραδοχή ότι η Ιστορία, πάντα, επαναλαμβάνεται και θα πρέπει να διδασκόμαστε από αυτήν.

  Το 1909, ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος, που ήδη είχε πραγματοποιήσει το κίνημα στο Γουδί, προσκαλεί στην Αθήνα τον Ελευθέριο Βενιζέλο για να δώσει λύση στο οξύ πολιτικό πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί. Στις εκλογές του 1910, το κόμμα του Βενιζέλου πέτυχε ευρεία πολιτική νίκη, ξεκινώντας, έτσι, ένα νέο κεφάλαιο στην πολιτική αλλά και πολεμική ιστορία της Ελλάδας.   Το τότε ελληνικό κράτος περιελάμβανε μόνο την Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα, τη Θεσσαλία, τα νησιά του Ιονίου και τις Κυκλάδες, ενώ υπήρχαν αλύτρωτα ελληνικά εδάφη υπό οθωμανική κυριαρχία.