Αλληλεγύη στις καταλήψεις

Όχι! Δεν μπορώ να σταθώ αλληλέγγυος στις καταλήψεις! Τουλάχιστον όταν εκφράζονται με αυτόν τον τρόπο. Και σε ποιες καταλήψεις άλλωστε;

Ίσως φανώ γραφικός. Ίσως επαναλαμβάνομαι μετά από τόσους και τόσους που λένε και ξαναλένε για το ίδιο φαινόμενο. Ίσως κάποιοι από τους εμπνευστές και δημιουργούς αυτής της «καλλιτεχνικής παρέμβασης», που τυχαία να έπεσε το μάτι τους στο παρόν άρθρο, να καγχάζουν και να επαίρονται από υπερηφάνεια που κάποιος «συστημικός» ασχολήθηκε με την πολιτική τους θεωρία και άποψη.

Φευ! Όμως! Δεν έχουν αντιληφθεί ότι ζουν σε έναν εξαιρετικά στενάχωρο μικρόκοσμο. Ότι με αυτά τα γκράφιτι δεν παράγουν πολιτική ούτε καν ιστορία. Η ιστορία τους προσπερνά με ταχύτατους ρυθμούς, όπως το τρένο τον επιβάτη που στέκεται ακίνητος στον σταθμό. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να βγάζουν την εμμονική τους μικρότητα σε μνημεία και σύμβολα που στην ψυχή και τη μνήμη του συνόλου της κοινωνίας είναι ψηλά! Πολύ ψηλά!

Πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι δεν είναι ήρωες! Ούτε καν επαναστάτες! Οι ήρωες και οι επαναστάτες δεν έδρασαν ποτέ στο μαύρο. Δεν έδρασαν ποτέ στο σκοτάδι.

Ο Γιαμπουδάκης ήταν ήρωας! Ήταν και επαναστάτης! Ήταν και «αναρχικός» για την εποχή του. Μαζί με όλους τους υπόλοιπους πήγε κόντρα στο κατεστημένο της εποχής. Αλλά δεν είδα κανέναν από αυτούς τους όψιμους «ήρωες» και «επαναστάτες» να βγουν μπροστά! Να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους και την ιδεολογία τους. Να παλέψουν για αυτό που πρεσβεύουν. Γιατί, αυτό δεν είναι πάλη! Δεν είναι αγώνας! Δεν είναι επανάσταση! Είναι απλά βρωμιά! Βρωμιά που το μόνο που επιφέρει είαι η αγανάκτηση!

Αν λοιπόν σκοπός είναι η αγανάκτηση, τότε βρίσκονται σε πολύ καλό και σωστό δρόμο. Για οτιδήποτε άλλο, είναι εκτός τόπου και ιστορικής και πολιτικής πραγματικότητας!