Εκπαιδευτικοί: Μείωση αποδοχών-αύξηση ωραρίου.

Ξεκίνησε την Τρίτη με τον καθιερωμένο αγιασμό το νέο σχολικό έτος. Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων γέμισαν με τα χαμόγελα των μικρών μαθητών που είχαν την τιμητική τους εκείνη τη μέρα.

Αλήθεια, όμως, τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τα χαμόγελα και τα γέλια των ανυποψίαστων μαθητών, που έβαλαν τα καλά τους για να πάνε να αγιαστούν για να πάει καλά η χρονιά; Και θα πάει καλά αυτή η χρονιά;

Τα ταμεία των σχολικών επιτροπών είναι άδεια, αφού το κράτος δεν έχει διαθέσει τα απαραίτητα κονδύλια για την εύρυθμη και απρόσκοπτη λειτουργία των σχολείων. Ο φόβος του κόστους του πετρελαίου θέρμανσης πλανάται σαν δαμόκλεια σπάθη πάνω απ’ το κεφάλι της σχολικής κοινότητας.

Οι μειώσεις των αποδοχών των εκπαιδευτικών είναι τεράστιες. Είναι γνωστό αλλά το επαναλαμβάνω: Πρωτοδιόριστος εκπαιδευτικός, 570 ευρώ μηνιαίες αποδοχές. Μετά από δύο χρόνια οι αποδοχές του «σκαρφαλώνουν» στα 630 ευρώ το μήνα. Κι αναρωτιέμαι: Πώς μπορεί να ζήσει κανείς με 600 ευρώ το μήνα; Και με τις ιδιαιτερότητες που έχουν οι εκπαιδευτικοί: Το μεγαλύτερο ποσοστό διορίζεται μακριά από το σπίτι του. Παράλληλα, καλείται να διδάξει σε απομακρυσμένα σχολεία, 20 και 30 χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο κατοικίας του.

250-300 ευρώ ενοίκιο. Πάνω από 50 ευρώ βενζίνη το μήνα. Φως, νερό, τηλέφωνο, δεν μένει τίποτα για να φάει, να ντυθεί και να ζήσει στοιχειωδώς σαν άνθρωπος.

Και το χειρότερο όλων είναι ότι αυτοί οι νέοι εκπαιδευτικοί είναι τα καλύτερα μυαλά της χώρας. Είναι αυτοί οι μαθητές που πριν από 5-6 χρόνια μπήκαν στα Παιδαγωγικά Τμήματα με 18άρια και 19άρια, αφού τότε τα Παιδαγωγικά Τμήματα είχαν υψηλότατες βάσεις, μιας και «εξασφάλιζαν» άμεση επαγγελματική αποκατάσταση. Σήμερα, ούτε επαγγελματική αποκατάσταση υπάρχει, κι ο δάσκαλος έγινε πάλι «δασκαλάκος» με τρεις κι εξήντα.

Απ’ την άλλη, έρχεται, μάλλον, από τη νέα σχολική χρονιά, και αύξηση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών. Οι εκπαιδευτικοί θα διδάσκουν 23-36 ώρες την εβδομάδα, ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας τους, από 21-24 που ίσχυε μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλου, είναι κρίμα δάσκαλοι με πείρα και ωριμότητα να μην διδάσκουν πολλές ώρες και να μην μεταλαμπαδεύουν τις γνώσεις τους. Επίσης, σύμφωνα με τον κ. Αρβανιτόπουλο, ο θεσμός των αναπληρωτών πρέπει να πάψει. Δεν μπορεί, λέει, να υπάρχουν τόσες χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικοί και να μην ξέρουν στην αρχή του σχολικού έτους πού θα υπηρετήσουν.

Κι έτσι βρήκε τη μαγική συνταγή: Να αυξήσει το ωράριο των εκπαιδευτικών, μειώνοντας παράλληλα τον αριθμό των αναπληρωτών. Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι με την «αθώα» αύξηση των 2 ωρών ανά εκπαιδευτικό, θα χρειαστούν 5.000 αναπληρωτές λιγότεροι. Αρά, 5.000 νέοι επιστήμονες θα βρεθούν εκτός εργασίας.

Και θα βρεθεί κάποιος να πει: «Καλά, για 2 ώρες επιπλέον τη βδομάδα κάνετε έτσι;» Δύο ώρες, όμως, την εβδομάδα παραπάνω σημαίνει 5ωρα και 6ωρά κάθε μέρα. Αν κάποιος δεν έχει συμμετάσχει στην εκπαιδευτική διαδικασία δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει διδακτική ώρα. Το να μιλάς μεγαλόφωνα 5-6 ώρες ακατάπαυστα την ημέρα, καταλήγεις το μεσημέρι με το λαιμό κλειστό. Το μάτι και το αυτί πρέπει να είναι σε διαρκή επαγρύπνηση, γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε. Γιατί, δυστυχώς, έχει χαθεί η πειθαρχία από το ελληνικό δημόσιο σχολείο. Από την εποχή του «το κρέας δικό σου, τα κόκαλα δικά μου» του Καζαντζάκη, έχουμε περάσει στην πλήρη ασυδοσία και στη μιντιακή εισαγγελία.

Ας μην ξεσπάμε, λοιπόν, στους εκπαιδευτικούς. Το «λειτούργημα» που καλούνται να ασκήσουν, δεν μπορεί να γίνει ούτε με αυτές τις αποδοχές ούτε με αυτά τα ωράρια. Γιατί, εν τέλει, αυτοί που θα την πληρώσουν πάλι είναι η ίδια η ελληνική κοινωνία. Τα παιδιά μας θα είναι τα θύματα αυτής της πλήρους υποβάθμισης της παιδείας, που τα τελευταία χρόνια επιχειρείται στη χώρα. Προφανώς, κάποιοι, θέλουν το λαό αμόρφωτο για τους δικούς τους λόγους…