Εργατική Πρωτομαγιά 2011

Ομιλία στο Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου ως εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ με αφορμή την Εργατική Πρωτομαγιά.

Φίλες και φίλοι, συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Η πρώτη του Μάη, είναι μέρα ορόσημο για τους αγώνες των απανταχού εργατών και υπαλλήλων.

Οι αιματοβαμμένες εξεγέρσεις των εργατών του Σικάγο το Μάη του 1886, θυμίζουν σε εμάς, τις νεότερες γενιές, ότι τίποτα δεν χαρίζεται και πως όλα αποκτώνται μετά από θυσίες και έντονες διεκδικήσεις. 

Αλλά και στην Ελλάδα, μερικά χρόνια μετά, ο σοσιαλιστής Σταύρος Καλλέργης με τους αγώνες του αποδεικνύει ότι και στην πατρίδα μας η κατάκτηση του οκταώρου, της Κυριακής αργίας και της ασφάλισης πέρασαν δια πυρός και σιδήρου για να θεωρούνται σήμερα από εμάς αυτονόητα, τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις.

Σήμερα βιώνουμε ανάλογες καταστάσεις με αυτές του Σικάγο και της Ελλάδας του 19ου αιώνα. Οι κυβερνητικές πολιτικές της αλόγιστης σπατάλης, των ημετέρων, της αναξιοκρατίας, της ρεμούλας, της μίζας, των σκανδάλων και της ατιμωρησίας, οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Σήμερα, οι τιμητές του πολιτικού μας συστήματος, ως σύγχρονοι Πόντιοι Πιλάτοι νίπτουν τας χείρας τους και αποποιούνται τις ευθύνες. ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΕΥΘΥΝΕΣ.

Μετά το «λεφτά υπάρχουν» ήρθε το «μαζί τα φάγαμε».

Πράγματι: Μαζί τα φάγαμε στο χρηματιστήριο. Μαζί τα φάγαμε στο Βατοπαίδι. Μαζί τα φάγαμε στη SIEMENS. Μαζί τα φάγαμε στα υποβρύχια. Και κανείς απ’ αυτούς τους κυρίους, που χρόνια τώρα έχουν κάνει την πολιτική επάγγελμα, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε, αλλά ούτε καν είχε την ευθιξία να παραιτηθεί. Αλλά βλέπετε οι κοινοβουλευτικοί μας εκπρόσωποι αμοίβονται αδρά για να μας εκπροσωπούν.

Σήμερα, συναδέλφισσες και συνάδελφοι βιώνουμε μια πρωτοφανή επιδρομή στα εργασιακά μας δικαιώματα. Αυτά που πριν από πολλές δεκαετίες κατακτήθηκαν με αίμα, θυσιάζονται χωρίς σκέψη στο βωμό της Τρόικας και του ΔΝΤ. Βλέπετε, ο υπάλληλος, ήταν και παραμένει η εύκολη λεία, ο αδύναμος κρίκος. Το ΛΕΥΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, θεωρείται ότι προφανώς υπάρχουν στις τσέπες των εργατών και των υπαλλήλων. Και ενώ με περισσή ευκολία και συνοπτικές διαδικασίες, ο Δήμος Ρεθύμνου άρπαξε τη σύνταξη των 400 ευρώ συμπολίτη μας από τον τραπεζικό του λογαριασμό, το κράτος λέει πως αδυνατεί να πιάσει τους μεγαλοοφειλέτες του. Αδυνατεί να πιάσει αυτούς που στην Ελβετία οι λογαριασμοί τους έχουν τόσα μηδενικά όσα τα κουλούρια που πουλάει καθημερινά ο κουλουράς.

Και η λαίλαπα των μέτρων δεν έχει σταματημό. Το ελληνικό κράτος έχει καταντήσει σαν την πύθο των Δαναΐδων. Όσα χρήματα και να του ρίξεις ούτε τον πάτο δεν καλύπτεις. Με τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή την ώρα που γίνονταν οι πριγκηπικοί γάμοι στο Λονδίνο, αποφασίστηκε ότι τα 50 δις που θα προέλθουν από την αξιοποίηση όπως λένε της δημόσιας περιουσίας, θα πάνε στους ευρωπαίους σωτήρες μας. Θα πάνε αποκλειστικά και μόνο στο χρέος. Γιατί, όπως αντιλαμβάνεστε, αυτοί δεν πρόκειται να χάσουν ούτε ένα σεντ. Την ίδια ώρα, η παιδεία, η υγεία, η κοινωνική ασφάλιση, πρωταρχικοί άξονες και προτεραιότητες για κάθε ευνομούμενη πολιτεία, παραπαίουν και καταρρέουν. 

Κι εμείς, συναδέλφισσες και συνάδελφοι τι κάνουμε; Περιμένουμε καρτερικά πότε θα ανακοινωθούν νέες περικοπές στις αποδοχές μας, πότε θα σταματήσουν τα φαρμακεία να μας δίνουν φάρμακα, πότε θα ανακοινωθούν νέες ελαστικές μορφές εργασίας, πότε θα αυξηθεί το εργασιακό μας ωράριο, και σιγά σιγά πότε θα μας απολύσουν ως αντιπαραγωγικούς. Και σε όλα αυτά, δεν πρέπει να αρθρώνουμε λέξη, γιατί, αλλιώς, δεν θεωρούμαστε καλοί πατριώτες, δεν θέλουμε να σωθεί η πατρίδα, θεωρούμαστε τεμπέληδες και τροχοπέδη στην ανάπτυξη του κράτους.

Ε! ΛΟΙΠΟΝ ΟΧΙ! Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Πρέπει, με αφορμή τη σημερινή μέρα, τη σημερινή εργατική πρωτομαγιά του 2011, να σηκώσουμε το κεφάλι, να σφίξουμε τη γροθιά και να χτυπήσουμε το μαχαίρι. Οι αγώνες του Σικάγο και του Σταύρου Καλλέργη πρέπει να αναβιώσουν και μάλιστα με περισσότερη θέρμη και μεγαλύτερη ισχύ. Όλοι μαζί πρέπει να ξεχυθούμε στους δρόμους, ενωμένοι και όχι διασπασμένοι και να απαιτήσουμε όχι τα παράλογα αλλά αυτά που δικαιούμαστε, αυτά που έχουμε κατακτήσει.