Γιορτή κρασιού: Αναβίωση ενός θεσμού ή κάτι άλλο;
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά παρακολουθούμε κάτι άλλο, διαφορετικό από τη Γιορτή του Κρασιού που ξέραμε. Και βέβαια, η εξέλιξη και οι νεωτερισμοί είναι απαραίτητοι, αλλά κάποια πράγματα, όπως λέμε, είναι κλασικά, αξεπέραστα, διακαιρικά, διαχρονικά. Κάποια πράγματα, αν προσπαθήσεις να τα αλλάξεις ριζικά, δεν πετυχαίνεις το επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά δημιουργείς κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό. Είναι σαν να βάζεις σε ένα νεοκλασικό σπίτι αλουμινένια κουφώματα και inox κάγκελα και να πιστεύεις ότι αυτό το σπίτι παραμένει νεοκλασικό!
Όταν ξεκινάς να αλλάζεις ένα θεσμό, πρέπει να ξεκινάς με ορισμένες παραδοχές:
1. Το μεγαλύτερο ποσοστό των Κρητικών καλλιεργεί το δικό του αμπέλι, βγάζει το δικό του κρασί και το θεωρεί το καλύτερο του κόσμου.
2. Ο Κρητικός έχει συνηθίσει να πίνει ντόπιο χύμα κρασί και όχι εμφιαλωμένο.
3. Τα παραδοσιακά κρητικά προϊόντα που είναι διάσημα και εκτός Κρήτης, είναι τα κρητικά τυριά και γενικά τα γαλακτοκομικά προϊόντα, το κρητικό παξιμάδι, η τσικουδιά, τα κρητικά βότανα και οι κρητικές πίτες (χορτόπιτες και τυρόπιτες).
Τοποθετώντας εμφιαλωμένα κρασιά στη Γιορτή του Κρασιού, αυτόματα χάνει το λαϊκό χαρακτήρα της, αφού ένα μεγάλο ποσοστό Κρητικών δεν έχει ποτέ πιει εμφιαλωμένο κρασί και ούτε θέλει να το δοκιμάσει (όσο κι αν φαίνεται περίεργο). Θα περίμενα σαν εκθέτες να συμμετέχουν στη Γιορτή του Κρασιού τα Τυροκομεία της Κρήτης, αφού η κρητική γραβιέρα είναι το μοναδικό ΠΟΠ προϊόν της Κρήτης. Αντίθετα, απουσιάζουν εντελώς, όχι μόνο τα τυροκομικά, αλλά και τα άλλα προϊόντα που ανάφερα προηγουμένως. Αντίθετα, βλέπουμε εκθέτες, όπως ο Σύλλογος Αρχέλων (προστασία χελώνας καρέτα-καρέτα), Νομαρχία, Λέσχη φίλων καναρινιού, βιβλιοπωλεία, ζαχαρωτά, μπαλόνια, που πραγματικά δεν αντιλαμβάνομαι τι σχέση έχουν με τα παραδοσιακά κρητικά προϊόντα!
Όσον αφορά τις εκδηλώσεις, μουσικά, έχουν ανακατευθεί, από κρητικά, ρεμπέτικα, ροκ, τζαζ και μαντινάδες, μαζί με ποδόσφαιρο!!! Εντάξει, παίζει η Εθνική με την Αργεντινή, αλλά πού κολλάει στη γιορτή του κρασιού;
Στα θετικά τα σεμινάρια οινογνωσίας και γευσηγνωσίας, αλλά κι αυτά για λίγους! Γιατί, δυστυχώς, από το Ρέθυμνο απουσιάζουν οι επαγγελματίες οινοπαραγωγοί. Για μια φορά, λοιπόν, ακόμα θα διαφημίσουμε τα προϊόντα τον «αγαπημένων» μας γειτόνων, Χανιωτών και Ηρακλειωτών και θα πιούμε στην υγειά τους!!!
ΥΓ: Για τη νύχτα Ρεθυμνιών θα ακολουθήσει άλλο δημοσίευμα.
Σχόλια