Σχολικά κτήρια και κλιματική αλλαγή

 

Μείζον θέμα έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες ώρες, σε όλη την χώρα, για το αν πρέπει ή όχι να κλείσουν τις επόμενες ημέρες τα σχολεία λόγω του καύσωνα, που σε πολλές περιοχές αγγίζει ή και ξεπερνά τους 40 βαθμούς. Βροχή οι εγκύκλιοι, τόσο από το υπουργείο Παιδείας όσο και από τους κατά τόπους Δήμους και περιφέρειες γι αυτό το θέμα. Άλλα σχολεία κλείνουν τελείως, άλλα στις 11.30, σε άλλα δεν λειτουργεί μόνο το ολοήμερο πρόγραμμα, ενώ οι πανελλαδικές εξετάσεις διεξάγονται κανονικά. Με λίγα λόγια, ο καθένας ό,τι θέλει!

Αλλά γιατί να φτάνουμε να συζητάμε για το κλείσιμο των σχολείων, για παύση λειτουργίας της εκπαιδευτικής και εργασιακής διαδικασίας λόγω καιρικών φαινομένων; Γιατί το ίδιο ακριβώς γίνεται και τον χειμώνα λόγω χιονοπτώσεων ή λόγω χαμηλών θερμοκρασιών;

Η απάντηση είναι απλούστατη, όχι όμως και η λύση του προβλήματος. Τα σχολικά μας κτήρια, τα σχολικά διδακτήρια δεν είναι κατασκευασμένα, τουλάχιστον στην πλειονότητά τους, για τέτοιες «περίεργες» κλιματικές καταστάσεις. Αν εστιάσουμε στον καύσωνα των τελευταίων ημερών, θα διαπιστώσουμε ότι εκπαιδευτικοί και μαθητές είναι ανοχύρωτοι και απροστάτευτοι μέσα στον εργασιακό τους χώρο που βρίσκονται, σε πολλές περιπτώσεις, παραπάνω από οκτώ ώρες την ημέρα. Σχολικές αίθουσες χωρίς κλιματιστικά και ανεμιστήρες, έλλειψη αιθουσών πολλαπλών χρήσεων και όπου αυτές υπάρχουν, χωρίς κλιματισμό, έλλειψη στεγάστρων και δέντρων στις σχολικές αυλές, δημιουργούν ένα κλίμα ανυπόφορο για μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Και όλα αυτά σε σχολικά κτήρια, που στη μεγάλη τους πλειοψηφία, μετρούν αρκετές δεκαετίες ζωής που όλα τα παραπάνω ήταν άγνωστα κατά τον χρόνο κατασκευής τους. Ποιος μπορούσε, άραγε, να προβλέψει τοποθέτηση κλιματιστικών στις σχολικές αίθουσες πριν από τέσσερις και πέντε δεκαετίες; Οι εσωτερικές αίθουσες πολλαπλών χρήσεων και οι διάδρομοι ήταν περιττή πολυτέλεια στους σχεδιαστές των σχολείων αλλοτινών χρόνων. Κλειστά, κλιματιζόμενα, γυμναστήρια και στέγαστρα στις σχολικές αυλές, παρέπεμπαν στη σφαίρα της φαντασίας.

Κι έτσι φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση, να γίνονται συσκέψεις επί συσκέψεων, να λαμβάνονται και να αναιρούνται αποφάσεις, για το αν θα πρέπει να λειτουργήσουν ή όχι τα σχολεία και για πόσες ώρες. Οι γονείς σε απόγνωση, από τη μια να σκέφτονται την υγεία των παιδιών τους και από την άλλη τι θα τα κάνουν στο σπίτι αν κλείσουν τα σχολεία. Πού θα τα αφήσουν αφού εργάζονται;

Η κλιματική αλλαγή δεν είναι πια προ των πυλών, όπως λέγαμε πριν από μερικά χρόνια. Είναι, πλέον, μέρος της καθημερινότητάς μας. Τη ζούμε και τη βιώνουμε καθημερινά, με αρνητικές, τις περισσότερες φορές, συνέπειες. Η πολιτεία, σε όλα τα επίπεδά της, πρέπει και οφείλει να ενσκήψει με περισσότερη σπουδή. Εν προκειμένω, στην εκπαίδευση, είναι άμεση ανάγκη να προχωρήσει σε σημαντικές, δραστικές παρεμβάσεις στα σχολικά κτήρια, ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις και τις απαιτήσεις της βίαια εισερχόμενης κλιματικής αλλαγής. Είναι τουλάχιστον κωμικοτραγικό, την εποχή της επέλασης της τεχνολογίας να κλείνουν τα σχολεία λόγω ζέστης ή κρύου!