Παρατημένο και χωρίς σήμανση το Γαλλιανό φαράγγι

 

Το Ρέθυμνο, με το πλούσιο μορφολογικό ανάγλυφο, διαθέτει μια πλειάδα φαραγγιών που προσφέρονται για πεζοπορικές και φυσιολατρικές εξορμήσεις, τόσο για τους ξένους όσο και για τους ντόπιους.

Ένα από αυτά, που βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από την πόλη του Ρεθύμνου, είναι το Γαλλιανό φαράγγι, που όπως μαρτυρά το όνομά του, ξεκινά από τον ομώνυμο οικισμό και καταλήγει στη θάλασσα, στην περιοχή του Κουμπέ. Δυστυχώς και αυτό το φαράγγι, όπως και τα περισσότερα του Ρεθύμνου, είναι αφημένα στην τύχη τους, δυσχεραίνοντας τους επίδοξους περιπατητές που θα αποφασίσουν να το διασχίσουν.

Τον περασμένο μήνα ο ΕΟΣ (Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος), παράρτημα Ρεθύμνου, οργάνωσε εκδρομή για τη διάσχιση του φαραγγιού. Οι έμπειροι πεζοπόροι, παρόλο που βρήκαν τη σήμανση για τη μια είσοδο του φαραγγιού, καθώς και σήμανση για την εκκλησία και τον νερόμυλο που υπάρχουν μέσα στο φαράγγι, φτάνοντας στην κοίτη του φαραγγιού, βρέθηκαν μπροστά σε αδιέξοδο. Για τέσσερα (4) ολόκληρα χιλιόμετρα περπατούσαν ουσιαστικά στα τυφλά αναζητώντας στην τύχη το μονοπάτι που θα τους οδηγούσε στην έξοδο, στην περιοχή του Κουμπέ.

Το φαράγγι ήταν ακαθάριστο, με οργιώδη βλάστηση, ενώ υπήρχαν προκλητικά πολλά σκουπίδια, πάσης φύσης, σε όλη τη διαδρομή. Με σακούλες που κρατούσαν μαζί τους, μάζεψαν όσα περισσότερα σκουπίδια μπορούσαν και τα μετέφεραν στην έξοδο του φαραγγιού.

Όπως μου ανέφερε παλιά μου συμφοιτήτρια, από τα γειτονικά Χανιά, που πεζοπορεί πολλά χρόνια, «…προχωρούσαμε τυχαία, προσπαθώντας να βρούμε από πού είναι το πέρασμα και πού είναι λιγότερο επικίνδυνα. Για καλή μας τύχη, όλοι ήμασταν έμπειροι και δεν χαθήκαμε και δεν τραυματιστήκαμε». Φτάνοντας η ομάδα του ΕΟΣ στην έξοδο του φαραγγιού στον Κουμπέ, αυτή «ήταν γεμάτη σκουπίδια, με έναν υπόνομο και μια τσιμεντένια σκάλα, αρκετά επικίνδυνη, για να ανεβούμε στον δρόμο».

Αν δεν επιθυμούμε υπερτουρισμό στον τόπο μας, αλλά ποιοτικό τουρισμό, θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε και να αναδείξουμε τις φυσικές ομορφιές του Ρεθύμνου, που είναι πάρα πολλές. Τα φαράγγια μας είναι από αυτά τα φυσικά τοπία που χρήζουν άμεσης φροντίδας, ώστε να τα προβάλλουμε και να τα αναδεικνύουμε και όχι να νιώθουμε ντροπή για αυτούς που  τολμούν να τα διασχίσουν!

(Οι φωτογραφίες προέρχονται από τον ΕΟΣ)