«Προστατεύω-προσέχω το περιβάλλον». Η αποκριάτικη γιορτή του 10ου Δημοτικού Σχολείου Ρεθύμνου.

 

Οι πρωτότυπες αποκριάτικες γιορτές του 10^ου Δημοτικού Σχολείου Ρεθύμνου τείνουν να γίνουν, πλέον, θεσμός. Μετά το «Λούνα-Παρκ Καραμέλα» το 2019 και το «Εργοστάσιο Σοκολάτας» το 2020, ήρθε η πανδημία του κορονοϊού το 2021 για να βάλει, προσωρινά, φρένο στις αποκριάτικες εκδηλώσεις του σχολείου μας.

Τη φετινή, όμως, χρονιά, που τα μέτρα άρχισαν να χαλαρώνουν, επανήλθαμε δριμύτεροι και αποφασίσαμε να διοργανώσουμε μια ανάλογη γιορτή με τα προηγούμενα χρόνια και να προσφέρουμε στους μαθητές μας το χαμόγελο και το παιχνίδι που τους είχε λείψει όλο αυτό το διάστημα.

Εμπνευστές και  εμψυχωτές της γιορτής ήταν ο καθηγητής Φυσικής Αγωγής του σχολείου Λεωνίδας Παπαδημητρίου και ο δάσκαλος της ΣΤ2 τάξης Παντελής Ιωακειμίδης. Σαν θέμα της γιορτής επιλέξαμε την προστασία του περιβάλλοντος, που τόσο βάναυσα πλήττεται και καταστρέφεται εντός και εκτός της χώρας μας τα τελευταία χρόνια. Οι μαθητές των τάξεων-ομάδων, τις προηγούμενες ημέρες, κλήθηκαν να χρωματίσουν εικόνες που έχουν σχέση με το περιβάλλον.  Οι ασπρόμαυρες εικόνες τοποθετήθηκαν σε πίνακες, ενώ οι χρωματισμένες θα ήταν το έπαθλο που κάθε ομάδα θα κέρδιζε μετά την ολοκλήρωση του κάθε παιχνιδιού. Έτσι, μετά το τέλος των παιχνιδιών-δραστηριοτήτων, κάθε ομάδα θα είχε στη διάθεσή της όλες τις χρωματισμένες εικόνες, που θα τις τοποθετούσε πάνω από τις ασπρόμαυρες, ώστε, συμβολικά, να φανεί η αναγέννηση του φυσικού περιβάλλοντος μετά τις επιτυχείς προσπάθειες των μαθητών μας στις διάφορες δοκιμασίες-παιχνίδια.

Επιλέχθηκαν εννιά διαφορετικά παιχνίδια-σταθμοί, διάσπαρτα στην αυλή του σχολείου μας και σε καθένα από αυτά μπήκε υπεύθυνος ένας εκπαιδευτικός του σχολείου, ενώ ένας άλλος εκπαιδευτικός συνόδευε την κάθε ομάδα σε κάθε παιχνίδι. Έτσι, όλοι οι εκπαιδευτικοί είχαν ρόλο στην γιορτή. Τα παιχνίδια επιλέχθηκαν με συγκεκριμένα κριτήρια, ώστε να προάγουν τις παιδαγωγικές και κοινωνικές δεξιότητες των μαθητών, τη λεπτή κινητικότητα, την αντίληψη, τον συντονισμό, τη συνεργατικότητα, τον προσανατολισμό και την αίσθηση της εμπιστοσύνης. Όλη τη διάρκεια της γιορτής, από τα ηχεία του σχολείου ακούγονταν αποκριάτικα τραγούδια, που σε συνδυασμό με τις μεταμφιέσεις των μαθητών συνέβαλλαν στην εορταστική αποκριάτικη ατμόσφαιρα.

Οι μαθητές ξεκινούσαν με τη «Φρουτοσαλάτα». Τα παιδιά κάθονταν σε καρέκλες τοποθετημένες σε σχήμα κύκλου έχοντας ονόματα φρούτων εκτός από ένα που στέκεται στη μέση. Έπρεπε να σηκωθούν και να ψάξουν μια άδεια θέση όσοι ακούσουν το «φρούτο» τους.   

Επόμενο παιχνίδι τα «Καλσονοεμπόδια». Τα παιδιά φορώντας στο κεφάλι ένα καλσόν, που έχει ένα μπαλάκι μέσα, προσπαθούν να πετύχουν- ρίξουν κάποια εμπόδια.

Στη συνέχεια υπήρχαν οι «Μπαλονοφορείς». Τα παιδιά μετέφεραν μια μπάλα με ένα σεντόνι και έπρεπε να την περάσουν μέσα από τρύπες που είχαν ανοιχτεί σε ένα ταμπλό.

Μετά υπήρχαν οι «Κάδοι Ανακύκλωσης». Τα παιδιά σημάδευαν με μπαλόνια που ήταν γεμισμένα με ρύζι έναν κάδο ανακύκλωσης που έπρεπε να πετύχουν. Κατόπιν, κυλούσαν μπάλες σε στεφάνια, ώστε αυτές να σταθούν μέσα στο στεφάνι.

Στο γήπεδο του βόλεϊ έπαιζαν τις «σκουπιδοβολές». Χωρισμένα τα παιδιά σε δύο υποομάδες, και με μπάλες από εφημερίδα στα χέρια, πετούσαν τα «σκουπίδια» η μια ομάδα στην περιοχή της άλλης, ώστε η κάθε ομάδα να καθαρίσει όσο πιο γρήγορα γινόταν το δικό της «σπίτι».

Επόμενη δοκιμασία ήταν το κλασσικό παιχνίδι «Bottle flip». Οι μαθητές έπρεπε, αρχικά, να περάσουν κάτω από μια κορδέλα, χωρίς να την ακουμπήσουν και στη συνέχεια να καταφέρουν να στήσουν όρθιο ένα μισογεμάτο μπουκάλι στριφογυρίζοντάς το στον αέρα.

            Επόμενος σταθμός-παιχνίδι ήταν το «Ράψιμο». Οι μαθητές της ομάδας, ο ένας πίσω από τον άλλον, έπαιρναν μια βελόνα (κουτάλι), που στην άκρη του είχε έναν πολύ μακρύ σπάγκο. Έπρεπε, διαδοχικά, να την περάσει το κάθε παιδί μέσα από την μπλούζα του, μέχρι να «ραφτούν» όλα τα μέλη της ομάδας.

Προτελευταίο παιχνίδι ήταν η «Καραμπόλα». Τα παιδιά έπρεπε να βάλουν μια μπάλα σε ένα καλάθι, αφού, πρώτα, η μπάλα έπρεπε να κάνει, υποχρεωτικά, τρία γκελ πάνω στα θρανία.

Τελευταίο παιχνίδι ήταν τα «Τυφλομαζέματα». Οι μαθητές έπαιζαν σε ζευγάρια. Ο ένας, με καλυμμένα τα μάτια, δεχόταν υποδείξεις και καθοδήγηση από τον άλλον, με ανοιχτά τα μάτια, ώστε να μαζέψει από το έδαφος κάποια «σκουπίδια».

            Μετά το τέλος των παιχνιδιών, οι μαθητές, χαρούμενοι αλλά και κατάκοποι πέρασαν από τον πλούσιο μπουφέ, που οι ίδιοι είχαν προετοιμάσει με χειροποίητες λιχουδιές που είχαν φέρει από τα σπίτια τους. Σημαντική η βοήθεια που μας προσέφεραν στο σερβίρισμα οι μαμάδες που προσέτρεξαν για βοήθεια. Με γεμάτο το στομάχι πλέον, έπαιζαν και χόρευαν στην αυλή υπό τους ήχους της μουσικής.

            Σε αυτό το σημείο, ξεκίνησε το δεύτερο μέρος της γιορτής. Δεν μπορούσαμε σαν σχολείο να σταθούμε απαθείς απέναντι στο δράμα του λαού της Ουκρανίας, που πλήττεται από έναν άδικο πόλεμο. Από τον όροφο του σχολείου πετάξαμε κίτρινα μπαλόνια, δεμένα με μπλε κορδέλα, στα χρώματα της σημαίας της Ουκρανίας, ενώ, μαθητές και εκπαιδευτικοί χορέψαμε και πλέξαμε το «γαϊτανάκι της ειρήνης», με μπλε και κίτρινες κορδέλες στα χρώματα της Ουκρανίας, ενώ το περιστέρι της ειρήνης ήταν τοποθετημένο στην κορφή του γαϊτανακιού.

            Η ώρα είχε περάσει. Όλοι μαζί, μαθητές και εκπαιδευτικοί, καθαρίσαμε την αυλή του σχολείου, ώστε να κάνουμε έμπρακτη την προστασία του δικού μας σχολικού περιβάλλοντος.

            Η μέρα ολοκληρώθηκε με τους εκπαιδευτικούς του σχολείου γύρω από ένα γιορτινό τραπέζι, τσουγκρίζοντας τα ποτήρια μας και ευχόμενοι και την επόμενη χρονιά να οργανώσουμε μια ανάλογη αποκριάτικη γιορτή για τους μαθητές μας.