Ανάπλαση της πλατείας Μουντάκη

Στη συμβολή των οδών Ζυμβρακάκη και Καζαντζάκη βρίσκεται η πλατεία Κώστα Μουντάκη. Το όνομα αυτό έχει προκύψει αυθαίρετα, λόγω της ύπαρξης του ανδριάντα του μεγάλου κρητικού καλλιτέχνη, αφού η επιτροπή ονοματοθεσίας δεν έχει δώσει ποτέ όνομα στη συγκεκριμένη πλατεία.

Η πλατεία, που βρίσκεται σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της πόλης, κατασκευάστηκε πριν από 25 περίπου χρόνια και από τότε δεν έχει γίνει η παραμικρή παρέμβαση, με αποτέλεσμα η εικόνα που αντικρίζει σήμερα ο επισκέπτης είναι αποκαρδιωτική: το δάπεδο έχει σηκωθεί από τις ρίζες των δέντρων, τα καθιστικά είναι κατεστραμμένα, ο φωτισμός ανύπαρκτος, ενώ το κακόγουστο τσιμεντένιο σιντριβάνι, που κατασκευάστηκε αργότερα, έχει να λειτουργήσει πολλά χρόνια. 

Τον Ιούνιο του 2016, με τους μαθητές μου από το 5^ου Δημοτικό σχολείο είχαμε υιοθετήσει την πλατεία Μουντάκη. Είχαμε καθαρίσει τον χώρο και είχαμε φυτέψει με αρωματικά βότανα τον χώρο περιμετρικά του σιντριβανιού. Σαν στόχο είχαμε βάλει και άλλες δράσεις, με σπουδαιότερη τη δημιουργία μιας υπαίθριας αυτοδιαχειριζόμενης δανειστικής βιβλιοθήκης, όπως υπάρχουν και σε άλλα σημεία σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Δυστυχώς, την επόμενη χρονιά τοποθετήθηκα Διευθυντής στο 10^ο Δημοτικό Σχολείο κι έτσι η δράση αναστάλθηκε.

Σήμερα, είναι επιτακτική η ανάγκη για πλήρη ανάπλαση της πλατείας και γιατί όχι να συμπεριλάβει και τον παρακείμενο αδιέξοδο δρόμο. Ο χώρος, αν και μικρός, θα πρέπει να αποκτήσει συγκεκριμένη ταυτότητα και μία πρόταση είναι η χρήση του να είναι εκπαιδευτική και πολιτιστική. Η αυτοδιαχειριζόμενη δανειστική βιβλιοθήκη θα μπορούσε να τοποθετηθεί, όπως και ο χώρος θα μπορούσε να δοθεί στα σχολεία κι εκεί να εκθέτουν τις καλλιτεχνικές τους δημιουργίες, σε περιοδικές εκθέσεις. Εικαστικές σχολικές δημιουργίες θα μπορούν να αποτελέσουν και μόνιμα στοιχεία του χώρου. Επίσης, σχολικά μουσικά σύνολα και χορωδίες θα μπορούν να πραγματοποιούν συναυλίες στην πλατεία όλες τις ώρες της ημέρας, μιας και οι δρόμοι που περικλείουν την πλατεία είναι πολυσύχναστοι από πεζούς. Τέλος, θα μπορούσε η συγκεκριμένη πλατεία να «υιοθετείται» κάθε χρόνο από ένα σχολείο της ευρύτερης περιοχής, που δεν είναι και λίγα, ώστε οι μαθητές να νιώθουν τον χώρο δικό τους.

Με αυτές τις ενέργειες θα μπορέσουμε να βάλουμε έστω ένα μικρό λιθαράκι ώστε το Ρέθυμνο να αποκτήσει ξανά τον τίτλο της πόλης των Γραμμάτων...