Φωτιά! Φωτιά!

 

Μπήκε και φέτος για καλά το καλοκαιράκι κι εκτός από τις παραλίες και τα μπάνια, αρχίζει και ο εφιάλτης των πυρκαγιών. Η μάστιγα που κάθε τέτοια εποχή, μέχρι το τέλος του θέρους, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες απειλές για τη χώρα.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τις καταστροφικές πυρκαγιές στην αρχαία Ολυμπία πριν μερικά χρόνια, που ο «στρατηγός άνεμος» κατήγαγε περήφανη νίκη εναντίον όλου του κρατικού μηχανισμού, αφήνοντας πίσω του δεκάδες νεκρούς και τον ιερό χώρο να γλιτώνει στο παρά πέντε; Την ολοσχερή καταστροφή της Πάρνηθας και την πύρινη λαίλαπα να απειλεί το σύνολο του λεκανοπεδίου της Αττικής; Τη μεγάλη πυρκαγιά πέρυσι τον Αύγουστο στη βόρεια Εύβοια, που παρακολουθούσαμε όλοι την έκβασή της με κομμένη ανάσα;

Και κάθε χρόνο, ο κρατικός μηχανισμός δηλώνει ετοιμοπόλεμος και κάθε χρόνο προδίδεται. Κι εκεί, κάθε χρόνο πάλι, αρχίζει η επίρριψη ευθυνών ανάμεσα στα κόμματα της αντιπολίτευσης και στην εκάστοτε κυβέρνηση. Κι εκεί φαίνεται η «γύμνια» και η προχειρότητα που διαχρονικά αντιμετωπίζουν τα σοβαρά ζητήματα οι κυβερνώντες αυτού του τόπου. Λίγα τα πυροσβεστικά αεροσκάφη, έλλειψη αντιπυρικών ζωνών, ελάχιστο εποχιακό και μόνιμο προσωπικό.

Και οι αιτίες αυτού του κακού; Πολλές και διάφορες. Συνήθως μιλάμε για εμπρησμούς. Ακούγονται μαρτυρίες για μπιτόνια βενζίνης και στουπιά, για κάποιον ασυνείδητο ή απρόσεχτο που έκαιγε ξερά χόρτα, ενώ οι άνεμοι ήταν ισχυροί, ακόμα και για ξένο «δάκτυλο» που ήθελε την αποσταθεροποίηση στη χώρα. Δεν έλειπαν βέβαια, στο παρελθόν κυρίως, και οι οικοπεδοφάγοι που σκόπιμα έβαζαν φωτιές για να αποχαρακτηριστούν δασικές εκτάσεις, καθώς και βοσκοί που ήθελαν να δημιουργήσουν καινούργια βοσκοτόπια. Χωρίς βέβαια να ξεχνούμε και κάποιες, λίγες είναι αλήθεια, περιπτώσεις που τα ηλεκτρικά δίκτυα ήταν η αιτία του κακού. Τελευταία θα τοποθετούσα τα τυχαία περιστατικά, όπως κάποιο γυαλί που λειτουργεί ως πρίσμα, συλλέγοντας τις ακτίνες του ήλιου, ή κάποιο αναμμένο τσιγάρο, που ένας πέταξε από το παράθυρο του αυτοκινήτου του.

Όποια κι αν είναι η αιτία πάντως, ακούσια ή εκούσια, το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό: περιουσίες χάνονται από τη μια στιγμή στην άλλη, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που θρηνούμε και ανθρώπινα θύματα.

Φέτος, μεσούσης της καλοκαιρινής περιόδου και με τις πρώτες πυρκαγιές να έχουν κιόλας εκδηλωθεί, ας προσπαθήσει καθένας από εμάς να κάνει το καλύτερο δυνατόν προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν προσπαθώ να νουθετήσω ή να συμβουλέψω κανέναν, αλλά πολλές φορές η ατομική ευθύνη ξεπερνάει τη συλλογική. Ας σταθούμε λοιπόν στο ύψος των περιστάσεων και ας κάνουμε κι εμείς το ελάχιστο που μπορούμε.