Το φαινόμενο Survivor

           

Αφορμή για το σημερινό δημοσίευμα αποτέλεσε μια διένεξη ανάμεσα σε δύο μαθητές μου για το Survivor. Ο Γιώργος πανηγύριζε έντονα για το αποτέλεσμα ενός παιχνιδιού, ενώ ο Στέλιος, που δεν παρακολουθεί το παιχνίδι, αναρωτιόταν, σε έντονο ύφος, γιατί όλος αυτός ο παροξυσμός για το τηλεοπτικό παιχνίδι.

Αυτή ή διένεξη έχει μεταφερθεί και στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας με τους υπέρμαχους του παιχνιδιού από τη μια, που παρακολουθούν με φανατισμό το παιχνίδι, και τους πολέμιους του Survivor από την άλλη, που με κάθε τρόπο προσπαθούν να επικρίνουν τόσο την παραγωγή, όσο και τους παίχτες αλλά και αυτούς που συμμετέχουν, χαρακτηρίζοντάς τους ως και πειραματόζωα.

Η αντιπαράθεση έπιασε «κόκκινο» όταν ο ανεξάρτητος βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος κατέθεσε ερώτηση στο Κοινοβούλιο, χαρακτηρίζοντας το τηλεπαιχνίδι ως «φθοροποιό», ζητώντας παράλληλα να μεταφερθεί η ώρα προβολής μετά τις 11 το βράδυ, ώστε να προστατεύονται τα παιδιά ηλικίας 11-15 ετών, να ελεγχθούν τα παράνομα στοιχήματα αλλά και οι συνθήκες διαβίωσης των παιχτών.

Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα η αλήθεια βρίσκεται στη μέση και τα πράγματα, βέβαια, δεν είναι άσπρο-μαύρο. Και δεν μπορεί να είναι και αλλιώς σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα που καθημερινά σημειώνει πολύ υψηλά νούμερα τηλεθέασης, κοντά στο 50% του τηλεοπτικού κοινού, με πάνω από 2 εκ. τηλεθεατές να το παρακολουθούν, την ίδια ώρα που άλλες εκπομπές δεν ξεπερνούν το 10-12%.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να τεθούν κάποια ερωτήματα: Έβαλε κανείς με τη βία τους παίχτες στο παιχνίδι; Είναι πράγματι πειραματόζωα οι παίχτες και στερούνται προσωπικότητας; Πώς βλέπουμε οι τηλεθεατές το παιχνίδι; Ως απλοί παρατηρητές ή με φανατισμό;

Αν δούμε το παιχνίδι από καθαρά αγωνιστική σκοπιά, είναι ένα παιχνίδι με έξυπνα και πρωτότυπα παιχνίδια, που κρατούν σε αγωνία τον τηλεθεατή για την έκβασή τους και τον τελικό νικητή. Αν το δούμε από κοινωνιολογική άποψη κι εδώ παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, αφού σκιαγραφούνται προσωπικότητες οι οποίες αλλάζουν ανάλογα με τη νίκη ή την ήττα της ομάδας. Ένα ερωτηματικό στο παιχνίδι παραμένει η τροφή, η οποία και αποτελεί το έπαθλο για τη νικήτρια ομάδα. Είναι βέβαια κάτι το οποίο το γνώριζαν οι παίχτες πριν μπουν στο παιχνίδι και πολλοί έχουν δηλώσει κατά καιρούς ότι το παιχνίδι αποτελεί γι αυτούς μια πρόκληση για να δουν τα όριά τους.

Όπως και να έχει όμως το πράγμα οι τηλεθεατές είναι τελικά οι μεγάλοι κριτές του οποιουδήποτε τηλεοπτικού προϊόντος. Όπως είπα και στους μαθητές μου είναι απλά ένα παιχνίδι που πρέπει να το παρακολουθούν, όσοι θέλουν, χωρίς φανατισμό και να το βλέπουν στην πραγματική τους διάσταση: ως παιχνίδι και τίποτα άλλο. Οι παίχτες-ήρωες, θα ξεχαστούν όπως ξεχάστηκαν τόσοι και τόσοι άλλοι μόλις τα φώτα της ράμπας σβήσουν…