Η Ιστορία επαναλαμβάνεται!

Από το Δ.Ο.Ε. (Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο) του1898, στην ΤΡΟΙΚΑ του 2010.

Στις 22 Ιανουαρίου 1830 υπογράφηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) το Πρωτόκολλο της Ανεξαρτησίας, η πρώτη επίσημη διεθνής διπλωματική πράξη που αναγνώριζε την Ελλάδα ως κράτος κυρίαρχο και ανεξάρτητο. Το πρώτο αυτό ελληνικό κράτος περιελάμβανε την Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα και τα νησιά των Κυκλάδων, ενώ, έπρεπε να φτάσουμε στο 1948, με την ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα, για να φτάσει η χώρα να έχει τη σημερινή γεωγραφική της έκταση.

Το ελληνικό κράτος ξεκίνησε την πορεία του…χρεωμένο, αφού η επαναστατική κυβέρνηση Κουντουριώτη, είχε συνάψει, το 1824 και 1825 δύο δάνεια με αγγλικές τράπεζες για τις ανάγκες του Αγώνα.

Δυστυχώς επτωχεύσαμεν!

Μερικές δεκαετίες αργότερα αναλαμβάνει την πρωθυπουργία της χώρας ο Χαρίλαος Τρικούπης. Κύριες πλευρές της πολιτικής του ήταν η κατασκευή μεγάλων έργων υποδομής (σιδηροδρομικό δίκτυο, οδοποιία, διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου) που θα στήριζαν την οικονομική ανάπτυξη. Για να τα πετύχει αυτά, επέβαλε βαρύτατη φορολογία και σύναψε μεγάλα δάνεια με τράπεζες του εξωτερικού. Η αδυναμία της Ελλάδας να ανταποκριθεί στις οικονομικές της υποχρεώσεις, οδήγησε τον Τρικούπη στην απόφαση να κηρύξει το 1893 τη χώρα υπό πτώχευση. Στις εκλογές που έγιναν το 1895, ο Τρικούπης δεν εκλέχτηκε ούτε καν βουλευτής!

Ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος.

Το 1897 ξέσπασε ο ελληνοτουρκικός πόλεμος, στον οποίο ο ελληνικός στρατός ηττήθηκε. Οι οθωμανικές δυνάμεις έφτασαν ως τη Λαμία και σταμάτησαν τις επιχειρήσεις, εκκενώνοντας τη Θεσσαλία, μόνο αφού ο Σουλτάνος έλαβε διαβεβαιώσεις από τις Μεγάλες Δυνάμεις ότι η Ελλάδα θα πλήρωνε τεράστια πολεμική αποζημίωση.

Προκειμένου να πληρώσει την αποζημίωση, η Ελλάδα αναγκάστηκε να πάρει νέο δάνειο. Μάλιστα, οι Μεγάλες Δυνάμεις, για να διασφαλίσουν ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει τα χρέη της, υποχρέωσαν τη χώρα να δεχτεί μια Επιτροπή Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, (ΔΟΕ) η οποία ανέλαβε τη διαχείριση των ελληνικών δημόσιων εσόδων.

Το κίνημα στο Γουδί και ο Βενιζέλος.

Η κρίση εντάθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, καθώς η διεθνής οικονομική ύφεση έκανε δύσκολη τη διάθεση των ελληνικών αγροτικών προϊόντων στις ξένες αγορές και περιόρισε τα εμβάσματα των Ελλήνων μεταναστών από την Αμερική και την Αίγυπτο. Σε αυτές τις συνθήκες ιδρύθηκε το Μάιο του 1909 ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος, μια οργάνωση κατώτερων αξιωματικών. Η πολιτική ηγεσία προσπάθησε να συλλάβει, ανεπιτυχώς, την ηγεσία του και τότε ο Σύνδεσμος προχώρησε στην εκδήλωση κινήματος, με κέντρο το στρατόπεδο στο Γουδί. Τα στρατιωτικά και πολιτικά αιτήματα του Συνδέσμου έγιναν δεκτά και ο Σύνδεσμος επισφράγισε την ισχύ του με τη διοργάνωση ενός εντυπωσιακού συλλαλητηρίου, το Σεπτέμβρη του 1909, που στρεφόταν κατά της «συναλλαγής» και με κύριο αίτημά του την ανόρθωση του κράτους.

Ο Σύνδεσμος, στη συνέχεια, ψάχνοντας έναν άφθαρτο πολιτικό να αναλάβει τα ηνία της χώρας, κάλεσε στην Αθήνα τον «άγνωστο» Ελευθέριο Βενιζέλο που είχε χρηματίσει Υπουργός Δικαιοσύνης στην Κρητική Πολιτεία και είχε πρωτοστατήσει στην επανάσταση του Θερίσου εναντίον του Ύπατου Αρμοστή της Κρήτης, Πρίγκιπα Γεωργίου.

Ο Βενιζέλος ιδρύει το κόμμα των Φιλελευθέρων, που αποτελούνταν από νέους πολιτικούς και στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1910, κερδίζει τις εκλογές με το εντυπωσιακό ποσοστό του 84%.

Οι εκλογές του Μαρτίου του 1912 αποτέλεσαν ένα νέο θρίαμβο για το κόμμα των Φιλελευθέρων και το Βενιζέλο. Φάνηκε καθαρά ότι μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας πίστευε ότι ο «άγνωστος», έως τότε, Βενιζέλος ήταν ο ηγέτης που μπορούσε να επιλύσει τα μεγάλα οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά ζητήματα της χώρας. Παράλληλα, σημειώθηκε η ριζικότερη, μέχρι τότε, πολιτική ανανέωση, με την εκλογή μεγάλου αριθμού νέων βουλευτών.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ…