Θυσία στο βωμό της τρόικας ο Καλλικράτης
Παράλληλα, ο πρώτος καλλικρατικός προϋπολογισμός της Περιφέρειας Κρήτης, δια στόματος κ. Αρναουτάκη, χαρακτηρίστηκε ως διαχειριστικός, δίνοντας κι αυτός το στίγμα της δυσχερούς θέσης που έχουν περιέλθει και οι δύο, πλέον, βαθμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Την περίοδο που ο Καλλικράτης βρισκόταν σε επίπεδο διαβούλευσης, έγιναν στο Ρέθυμνο δύο διαβουλευτικές συγκεντρώσεις, όπου στελέχη του τμήματος Αυτοδιοίκησης του ΠΑΣΟΚ διέτειναν ότι ο Καλλικράτης θα έρθει να διορθώσει τα κακώς κείμενα που την προηγούμενη δωδεκαετία είχε δημιουργήσει το προηγούμενο αυτοδιοικητικό μοντέλο, ο «Καποδίστριας». Μάλιστα, υπόσχονταν, ότι οι πόροι που θα δίνονταν από την κεντρική εξουσία στην αιρετή περιφέρεια και στους Δήμους, θα ήταν ανάλογοι των αρμοδιοτήτων που θα τους εκχωρούνταν και πως η οικονομία κλίμακας που θα δημιουργούσε η νέα αυτοδιοικητική πρόταση, θα είχε να κάνει αυστηρά και μόνο με τις αδικαιολόγητες σπατάλες του συστήματος.
Δυστυχώς, η πραγματικότητα και η δυσχερής οικονομική κατάσταση της χώρας, που καθημερινά χειροτερεύει, άλλαξαν τα δεδομένα. Έτσι, ΚΑΠ και ΣΑΤΑ που ήταν θεσμοθετημένοι πόροι, είναι μειωμένοι κατά 30%, περίπου, ενώ κονδύλια από εθνικούς πόρους είναι, ουσιαστικά, ανύπαρκτοι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ανελαστικές δαπάνες των Δήμων, με κυρίαρχη τη μισθοδοσία των υπαλλήλων, να μην μπορούν να καλυφθούν. Μεγάλοι Δήμοι της χώρας, όπως ο Δήμος Χαϊδαρίου, Αιγάλεω, Φυλής, Μυτιλήνης κ.α. εδώ και μήνες αδυνατούν να πληρώσουν τους υπαλλήλους τους. Παράλληλα, η καθημερινότητα στενάζει, αφού τα χρέη των Δήμων προς τους διάφορους προμηθευτές τους είναι τεράστια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην τους πιστώνουν πια με υλικά καθημερινής ανάγκης, όπως καύσιμα, οικοδομικά υλικά, λαμπτήρες και οτιδήποτε άλλο έχει να κάνει με την απλή καθημερινότητα του πολίτη.
Το ΕΣΠΑ, που αποτελεί την αιχμή του δόρατος και τη μοναδική, ουσιαστικά, πρόταση και λύση, φαντάζει, από ένα σημείο και μετά άκρατη ειρωνεία, αφού μπορεί, απ’ τη μια να γίνονται μεγάλα έργα υποδομής, απ’ την άλλη, όμως, οι Δήμοι δεν έχουν, πλέον, την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν πίσσα για να βουλώσουν μια λακούβα, να αλλάξουν μια λάμπα, ή να βάλουν πετρέλαιο στα απορριμματοφόρα! Και βέβαια, το ερώτημα είναι, όταν το ΕΣΠΑ τελειώσει μετά το 2013 ή με τα υπόλοιπα το 2014, τι θα γίνει τότε; Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να τονιστεί ότι ακόμα και το ΕΣΠΑ δεν αποτελεί «φάρμακο για πάσα νόσο», αφού δεν έχουν όλοι οι Δήμοι τη δυνατότητα εκπόνησης μελετών για να υπαχθούν στο ΕΣΠΑ. Και αυτό γιατί άρτιες και στελεχωμένες τεχνικές υπηρεσίες διαθέτουν μόνο οι μητροπολιτικοί Δήμοι. Οι υπόλοιποι με 2,3 ή 4 μηχανικούς, αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις αυξημένες μελετητικές απαιτήσεις που έχει ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα, ενώ ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους Δήμους για μια θέση στον «ευρωπαϊκό ήλιο», είναι αμείλικτος.
Τέλος, οι δανειοδοτήσεις των ΟΤΑ από τις εμπορικές τράπεζες φαντάζουν, πλέον, άπιαστο όνειρο, ενώ το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, που ήταν ο συνήθης δανειοδότης των Δήμων, έχει προ πολλού κλείσει τις στρόφιγγες.
Σε αυτό, λοιπόν, το περιβάλλον καλούνται σήμερα οι Δήμοι της χώρας απ’ τη μια να μειώσουν το μεγάλο τους χρέος και απ’ την άλλη να παράξουν ανάπτυξη. Και τα δυο φαντάζουν ουτοπικά και ανεφάρμοστα. Οι δημοτικές αρχές το μόνο που περιμένουν με στωικότητα είναι να κηρύξουν στάση πληρωμών. Και το μεγάλο ζήτημα τιμής, ανάμεσα στους δημοτικούς άρχοντες, είναι να αντέξει ο Δήμος τους περισσότερο από τους άλλους. Τίποτα άλλο!
Δυστυχώς, ο Καλλικράτης, που με τόσους διθύραμβους ήρθε να αντικαταστήσει το «σπάταλο» Καποδίστρια, από το σχεδιασμό του ακόμα ήταν προγραμματισμένος να θυσιαστεί στο βωμό της τρόικας. Το μικρότερο και πιο δυναμικό κύτταρο της δημόσιας διοίκησης, ο Δήμος, πάνω στο οποίο έπρεπε να έχει μελετηθεί και σχεδιασθεί η έξοδος της χώρας από την κρίση, βουλιάζει συμπαρασύροντας μαζί του και τη χώρα.
Αν δεν γίνει κάτι άμεσα και να ενισχυθούν οικονομικά οι Δήμοι και οι Περιφέρειες, τότε…
Σχόλια