Ένας καφές κι ένα σουβλάκι!

 

Θυμάμαι εκείνα τα χρόνια, στα μέσα της δεκαετίας του 1980 που ήρθα φοιτητής στο Ρέθυμνο. Τότε που καθόμουνα για καφέ στο Horizon και το Bellapais. Και που τρώγαμε σουβλάκια στο ΑΣΤΟΡΙΑ, στην Αρκαδίου. 150 δραχμές ο καφές, ο φραπές. 200 δραχμές και το σουβλάκι, πίτα με γύρο, απ’ όλα. 2.500 δραχμές έπαιρνα τότε μεροκάματο σαν σερβιτόρος που δούλευα, παράλληλα με τις σπουδές μου. Τότε, βάζαμε στην τσέπη το πεντοχίλιαρο και βγαίναμε βραδινή έξοδο. Τρώγαμε και πίναμε και γυρίζαμε και με χρήματα στην τσέπη στο σπίτι.

Σήμερα που πήγα και ήπια έναν καφέ τα θυμήθηκα όλα αυτά. 4.30 ευρώ ένας καπουτσίνο, μονός παρακαλώ! Και το μεσημέρι πήρα ένα σουβλάκι. Πίτα γύρο, απ’ όλα. Όπως τότε. 4.00 ευρώ και το σουβλάκι. Έδωσα το 10άρικο και πήρα ρέστα ένα ευρώ και κάτι ψιλά.

Αλήθεια, πόσο κανονικά είναι όλα αυτά; Και προς θεού! Δεν τα βάζω με τους επιχειρηματίες της εστίασης και της αναψυχής! Καταλαβαίνω και συμμερίζομαι τον τεράστιο αγώνα που κάνουν και αυτοί, όπως και όλοι εμείς, για επιβίωση.

Αναρωτιέμαι όμως… Με 700 ευρώ και κάτι ψιλά που είναι ο βασικός μισθός, με τα ενοίκια στα ύψη, με όλα αυτά τα ανελαστικά που πληρώνουμε όλοι μας, από ρεύμα, φόρους, βενζίνη, κλπ, κλπ, κλπ, ο έρμος ο νέος, ούτε έναν καφέ και ένα σουβλάκι δεν μπορεί να απολαύσει πια;

ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΣ;;;