Η διάνοιξη της οδού Βάρδα Καλλέργη και η διευθέτηση του χειμάρρου «Καμαράκι»
Το 1926 εξελέγη Δήμαρχος Ρεθύμνου ο δικηγόρος Τίτος Πετυχάκης και παρέμεινε στον δημαρχιακό θώκο έως το 1950, κερδίζοντας πέντε εκλογικές μάχες. Η θητεία του διακόπηκε μόνο κατά την περίοδο της γερμανοκατοχής που είχαμε διορισμένους δημάρχους.
Στην πολυετή θητεία του ως Δήμαρχος έκανε ένα μεγάλο αριθμό έργων υποδομής που τα περισσότερα σώζονται έως τις μέρες μας. Δημιούργησε το Δημοτικό Κήπο και αναδάσωσε το κάστρο της Φορτέτζας καθώς και το λόφο του Εβληγιά με τους γειτονικούς λόφους. Κατασκεύασε ένα ευρύ δίκτυο υπονόμων με πρώτο και καλύτερο το μεγάλο υπόνομο «Καμαράκι». Επί των ημερών του φτιάχτηκε το πρώτο σχέδιο πόλης και γκρεμίστηκαν μεγάλος αριθμός σπιτιών και μαγαζιών για να δημιουργηθεί η πλατεία στον «Πλάτανο» που φέρει το όνομά του. Κατασκεύασε δρόμους προς τα γύρω χωριά, ασφαλτόστρωσε τους δρόμους της πόλης και φρόντισε για τον ηλεκτροφωτισμό της. Συνέβαλε ουσιαστικά στην αγορά οικοπέδων και στην ανέγερση των Γυμνασίων Αρένων και Θηλέων, του 2ου και 3ου Δημοτικού Σχολείου (Καμαράκι και Σωχώρα αντίστοιχα), του Ορφανοτροφείου, του πρώτου παιδικού σταθμού για τα παιδιά των εργαζόμενων γυναικών, της Σχολής χωροφυλακής καθώς και σχολής Τεχνιτών. Αυτά και άλλα πολλά έργα έκανε αυτός ο σπουδαίος Δήμαρχος και μάλιστα χωρίς ποτέ να χρεωθεί ο Δήμος. Αντίθετα, όταν το 1950 αποσύρθηκε άφησε στο ταμείο του και πλεόνασμα.Ένα από τα σπουδαιότερα
έργα του, που ξεκίνησε στην αρχή της θητείας του, το 1926, ήταν η διάνοιξη της οδού
Βάρδα Καλλέργη, από την οδό Αρκαδίου που έφτανε έως τότε, μέχρι την παραλιακή
οδό Ελευθερίου Βενιζέλου. Στόχος του έργου ήταν αφενός η κυκλοφοριακή
διευκόλυνση της πόλης, αλλά, κυρίως η κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων, με
σημαντικότερο τη διευθέτηση του ρέματος Καμαράκι που απασχολούσε και συνέχιζε
να απασχολεί την πολιτεία μέχρι και πριν μερικές δεκαετίες.
Στις 24 Ιουνίου 1926 το Δημοτικό Συμβούλιο Ρεθύμνου ψήφισε τις 154 και 155 αποφάσεις του. Σύμφωνα με την 154 απόφαση «κηρύσσει έργον επειγούσης δημοτικής ανάγκης την διεύρυνσιν της οδού Βάρδα Καλλέργη από της οδού Αρκαδίου μέχρι της προκυμαίας Ελευθερίου Βενιζέλου διά της κατεδαφίσεως του απαιτούμενου χώρου εκ’ της επ’ αυτής κείμενης οικοδομής Χριστοδούλου Γαβρά, τόσον προς διευκόλυνσιν της συγκοινωνίας της πόλεως και συνάμα προς εξυγίανσιν και καλλωπισμόν αυτής όσον και προς εξυπηρέτησιν των υπό εκτέλεσιν αντιπλημμυρικών έργων της πόλεως προς προστασίαν αυτής από των υπερχειλιζόντων υδάτων του χειμάρρου Καμαρακίου…».
Στην 155 απόφαση, που
αναγράφει ακριβώς τα ίδια με την 154, χωροθετεί τον υπό διάνοιξη δρόμο «κατά
μήκος της δυτικής πλευράς της οικίας Σταματίου Ρολόγη».
Οι παραπάνω αποφάσεις έγιναν
Προεδρικό Διάταγμα και δημοσιεύτηκαν στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης στο ΦΕΚ 353 στις
7 Οκτωβρίου 1926. Σύμφωνα με αυτό οι απαλλοτριωμένες δύο ιδιοκτησίες ήταν 52,50
τ.μ. και 191,81 τ.μ. αντίστοιχα.
Με αυτόν τον τρόπο
διανοίχθηκε στο σύνολό της η οδός Βάρδα Καλλέργη κι έγινε μια πρώτη προσπάθεια
αντιμετώπισης των ορμητικών νερών του χειμάρρου Καμαράκι, σχεδόν έναν αιώνα
πριν.
Ευχαριστώ πολύ τον εκλεκτό φίλο Μάνο Γοργοράπτη που έθεσε στη διάθεσή τις δύο αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, οι οποίες περιέχονται στο νέο του βιβλίο "Ρέθεμνος, Σημεία των καιρών 3".
Σχόλια