Ο Ψηλός


 
Έφυγε και ο «Ψηλός». Παρά ένα εκατό… Ο τελευταίος από τους μεγάλους πολιτικούς άνδρες της Μεταπολίτευσης. Καραμανλής, Παπανδρέου και Μητσοτάκης έδωσαν το προσωπικό τους στίγμα εκείνη τη δύσκολη πολιτικά περίοδο που η Ελλάδα προσπαθούσε να βρει τον βηματισμό της μετά από την επταετή δικτατορία.

Ο Μητσοτάκης ήταν από μεγάλο πολιτικό τζάκι κι ας έλεγε στον θείο του Ελευθέριο Βενιζέλο ότι δεν ήθελε να γίνει ούτε δικηγόρος ούτε πολιτικός. Τελικά έγινε και τα δύο! Στο σπίτι του συνονόματου παππού του, δημοσιογράφου και πολιτικού της εποχής, υπογράφτηκε το 1878 η περίφημη Σύμβαση της Χαλέπας, που έδινε περισσότερα προνόμια και ελευθερίες στους υπόδουλους Κρήτες.

Με τέτοιες καταβολές νομοτελειακά δεν μπόρεσε να αποφύγει την πολιτική. Και πράγματι, άφησε έντονο στίγμα στη σύγχρονη ιστορία της χώρας για μισό αιώνα περίπου. Ο πολιτικός του βίος ήταν πολυτάραχος: από το κόμμα των Φιλελευθέρων, στην Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου και στην αποστασία του 1965. Φυλακισμένος και αυτοεξόριστος την περίοδο της Χούντας, επανήλθε το 1974 και συμμετείχε ενεργά στα πολιτικά τεκταινόμενα της χώρας.

«Καλύτερα παπάκι, παρά τον Μητσοτάκη» φωνάζαμε, όταν ανέλαβε πρωθυπουργός και ήθελε να βάλει σε μια τάξη τα πράγματα. Η εποχή όμως διαπνεόταν από πανευρωπαϊκό σοσιαλισμό που πάλευε να κερδίσει το δικό του στοίχημα. Και η πολιτική Μητσοτάκη δεν ταίριαζε με το κλίμα εκείνης της εποχής. «Μας έκοψε το 25% έκπτωση που είχαμε στην Ολυμπιακή, σαν δημόσιοι υπάλληλοι. Και μας έβαλε να πληρώνουμε και συνδρομή στα φάρμακα. Είναι πράγματα αυτά;» Αυτά μου έλεγε ο πατέρας μου εκείνη την εποχή. Τώρα, που η σύνταξή του περικόπτεται κάθε μέρα, κουνάει το κεφάλι του. «Σαν να είχε δίκιο ο Μητσοτάκης τότε», μου λέει.

Αλλά και να ήθελε να κάνει κάτι τότε ο Μητσοτάκης, παρά τις σφοδρές λαϊκές αντιδράσεις, δεν τον άφησαν. Πάντα βρίσκεται μια κερκόπορτα, απ’ όπου κάποιοι εισβάλλουν. Και η Κυβέρνηση Μητσοτάκη έπεσε εκ των έσω. Αλλά ο Ψηλός δεν το έβαζε κάτω. Υπερασπιζόταν τις θέσεις του, έστω κι αν κάποιοι μειδιούσαν. «Εύχομαι να μη συρθούμε ικέτες στο ΔΝΤ κάποια μέρα» έλεγε το 1993 μέσα στη Βουλή. Και δεν πέρασαν ούτε δύο δεκαετίες και συρθήκαμε…

Δεν ξέρω αν εκεί που βρίσκεται τώρα ο Ψηλός νιώθει δικαιωμένος ή πικραμένος. Μάλλον, με αυτά που ακούω και βλέπω τις τελευταίες μέρες ο αποθανών δεδικαίωται. Το ερώτημα είναι, αρκεί η δικαίωση;

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Υγειονομική έκθεση των εστιατορίων του Ρεθύμνου του 1902

Πολιτικοί αχυράνθρωποι.

Ρεθεμνιώτικο Καρναβάλι: Μήπως χρειάζεται επανεκκίνηση;