Τα τούρκικα μεζάρια, το πάρκινγκ και ο Παντελιδάκης

 

Ποιος θα το φανταζόταν, έναν σχεδόν αιώνα πριν, τότε που ο Δήμαρχος Μενέλαος Παπαδάκης αποφάσιζε να μετατρέψει τα τούρκικα μεζάρια (νεκροταφείο) σε χώρο πρασίνου αλλά και κοινόχρηστους χώρους (χώρο ανέγερσης Γυμνασίου Θηλέων και πάρκιγκ των 4^ων Μαρτύρων) ότι ειδικά για τον χώρο του πάρκιγκ θα σφάζονταν παλικάρια!

            Αλήθεια, πόσοι Δήμαρχοι πέρασαν από τότε; Πολλοί… Και όλοι έβλεπαν το «φιλέτο» των 4^ων Μαρτύρων και ονειρεύονταν και ξυπνούσαν κάθιδροι και σκέφτονταν την αξιοποίησή του. Και τη σύνδεση του ονόματός τους με αυτό το έργο πνοής. Και όσο το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης γιγαντωνόταν τόσο περισσότερο τους έκοβε κρύος ιδρώτας. Ωραίο κομμάτι το άτιμο… Στο «φάλι» της Ρεθύμνης που έλεγε κι ο παππούς μου. Και οι μελέτες διαδέχονταν η μια την άλλη. Το έκαναν συνεδριακό χώρο… Το έκαναν εμπορικό κέντρο… Ακόμα και Δημαρχείο το έκαναν… Στα χαρτιά βέβαια. Και τα τούρκικα κουφάρια που ξήλωσε από εκεί ο Μενέλαος Παπαδάκης κρυφογελούσαν παίρνοντας την εκδίκησή τους. «Έτσι θα το βλέπετε μια ζωή. Στοιχειωμένο και άδειο. Να το βλέπει η Πολιτεία αναξιοποίητο και να τρώει τα λυσσακά της».

            Και το 2009 έγινε η μελέτη των μελετών: Διπλό υπόγειο πάρκιγκ και από πάνω, στην ανωδομή, ένα εμπορικό κέντρο μούρλια! Εκεί θα μαζευόταν όλο το εμπόριο του Ρεθύμνου αλλά και όλες οι τράπεζες που έκαναν ουρά για να προλάβουν ένα μαγαζάκι η καθεμιά. Ε! θα έμπαινε κι ένα κομματάκι του Δημαρχείου για να θυμίζει ότι ο χώρος είναι δημοτικός! Και φούσκωνε και ξαναφούσκωνε από υπερηφάνεια ο Δήμαρχος, που αυτός, ο Δήμαρχος των Δημάρχων, θα έβγαζε από το τέλμα αυτό το στοιχειωμένο οικόπεδο.

            Ήρθαν όμως οι χαλεποί καιροί και τα πέτρινα τα χρόνια. Και τα γκρίζα σύννεφα ξαναφάνηκαν πάνω από το πάρκιγκ. Οι τραπεζίτες άρχισαν να αραιώνουν από την ουρά και ο ΑΚΤΩΡΑΣ, η κατασκευαστική εταιρεία που ενδιαφερόταν για την κατασκευή του μεγαλόπνοου έργου, μετάνιωσε κι αυτή. Και μετά στηρίξαμε τις ελπίδες μας στη ΤΖΕΣΙΚΑ. Όχι, δεν είναι ηθοποιός, ούτε τραγουδίστρια. Ευρωπαϊκό χρηματοδοτικό πρόγραμμα είναι. Αλλά, φευ! Πάει κι αυτό.

Και τότε, σαν από μηχανής θεός, εμφανίστηκε κάποιος γεράκος. «Ιωάννης Παντελιδάκης, γιατρός» συστήθηκε. «Εγώ θα σας φτιάξω το πάρκιγκ στους 4 Μάρτυρες χωρίς να βάλετε φράγκο» είπε στον Δήμαρχο. Αλλά ο Δήμαρχος δεν τρώει κουτόχορτο. Κατάλαβε ότι είχε απέναντί του κάποιον πρόδρομο του Αρτέμη του Σώρρα. «Σιγά μην έχει λεφτά ο γέρος» σκέφτηκε. Ευγενικός όμως όπως πάντα δεν τον αποπήρε. Τον κέρασε καφέ, του έδωσε και μια σειρά χάρτες του Ρεθύμνου για σουβενίρ και τον ξαπόστειλε στα Τρίκαλα.

            Ο καημένος ο γεράκος έφυγε πριν λίγες μέρες. Τον τίμησαν βέβαια τα Τρίκαλα για τη μεγάλη προσφορά του στην πόλη. Πριν πεθάνει τον άκουσε κάποιον να ψελλίζει: «Ουδείς προφήτης εν τη εαυτού πατρίδι».

Και σήμερα, κοντά στα 40 του Ρεθεμνιώτη ιατρού Ιωάννη Παντελιδάκη, σκαλίζω τις αναμνήσεις μου, ανατρέχοντας στο ιστολόγιό μου…