Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου

 

Με τον όρο αυτό εννοούμε τη σφαγή 2-5 χιλιάδων Γάλλων Προτεσταντών από τους Καθολικούς στο Παρίσι το βράδυ της 24^ης Αυγούστου 1572. Είχε προηγηθεί η θρησκευτική μεταρρύθμιση του Μαρτίνου Λούθηρου το 1517, θεμελιωτή του Προτεσταντισμού, που μεταξύ άλλων είχε αμφισβητήσει ανοικτά το αλάθητο του Πάπα.

Θα μου πείτε πού θυμήθηκα εν έτει 2016 τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου και τι σχέση έχει με το σήμερα, αν εξαιρέσει κανείς τη μεταφορική έννοια του όρου. Κι όμως, έχει και παραέχει. Και συνδέεται άρρηκτα με το μεταναστευτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει, όχι μόνο η χώρα μας αλλά και η Ευρώπη κι ο κόσμος ολόκληρος. 

Θρησκευτικά είναι, τουλάχιστον αρχικά, τα αίτια της μετανάστευσης χιλιάδων προσφύγων από τη Συρία προς την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη. Με τα μπογαλάκια τους στα χέρια έφευγαν άρον-άρον από τις εστίες τους για να γλιτώσουν από τον θρησκευτικό φανατισμό των μαχητών του ISIS, που στο όνομα του Αλλάχ και του Μωάμεθ κατέστρεφαν και έσφαζαν αδιακρίτως ό,τι και όποιον, με τη δική τους λογική, ήταν αντίθετο με το γράμμα του ιερού βιβλίου τους, του Κορανίου.

Πείτε μου τώρα εσείς: Ποια η διαφορά ανάμεσα σε αυτό και στη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου; Για θρησκευτικούς λόγους το ένα, για θρησκευτικούς λόγους και το άλλο. Όπως για «θρησκευτικούς λόγους» έγινε η άλωσης της Κων/πολης από του Σταυροφόρους, για θρησκευτικούς λόγους έγινε και ο τριακονταετής πόλεμος, για θρησκευτικούς λόγους έγιναν τόσες και τόσες σφαγές και πολιτιστικά εγκλήματα στο διάβα των αιώνων.

Και για να σας προλάβω και να μην με θεωρήσετε πολέμιο του χριστιανισμού και υπέρμαχο του ISIS, να σας πω εγώ τη μεγάλη διαφορά. Η μεγάλη διαφορά είναι ο χρόνος. Όλα αυτά έγιναν πριν από 500-600 χρόνια που οι κοινωνίες ήταν εντελώς διαφορετικές, η αμορφωσιά ήταν στο ζενίθ και η «θρησκεία ήταν το όπιο του λαού».

Σήμερα, στον 21^ο αιώνα, οτιδήποτε εμπεριέχει φανατισμό, είτε θρησκεία λέγεται, είτε πολιτική είτε αθλητισμός, είναι το λιγότερο κατακριτέο για να μην πούμε γελοίο.

Για το λόγο αυτό, ας μην είμαστε τόσο σκληροί και απάνθρωποι με τους πρόσφυγες που εγκατέλειψαν κακήν κακώς τα σπίτια τους, όχι γα κανένα άλλο λόγο, αλλά για να γλιτώσουν το κεφάλι τους. Και πάλι, για να μην κατηγορηθώ, να σας πω ότι μιλάω για τους πρόσφυγες και όχι για τους λαθρομετανάστες.

Ας γίνουμε έστω και τώρα άνθρωποι και «σωστοί χριστιανοί». Μεγάλη κουβέντα αυτό…