Το σκυλάκι το κανίς

 

Ωραία γυναίκα η Σούλα. Νταρντανογυναίκα. «Ατζαρού και μποϊλίνα» που λέμε και στην Κρήτη. Ξανθιά μαλλιά με μπούκλες και με μια αέρινη πλισεδένια φούστα να ανεμίζει. Και πάντα με ψηλοτάκουνο παπούτσι, πρωί βράδυ.

Η Σούλα πάντα ήθελε- και επιμένει να θέλει- να ακολουθεί τη μόδα. Έτσι δεν μπορούσε να μείνει κι αυτή χωρίς σκυλάκι. «Δεν γίνεται να έχουν όλες κι εγώ να μην έχω. Άλλωστε είναι τόσο χαριτωμένα». Κι έτσι αγόρασε το σκυλάκι της. Μην με ρωτάτε ράτσα, δεν ξέρω. Ένα μικρούλικο με σγουρό άσπρο τρίχωμα. Που δεν φαίνονται καθόλου μάτια παρά μια μαύρη μουσουδίτσα. Κουκλίστικο. Η αλήθεια να λέγεται.

Πήρε κι ένα κόκκινο λουράκι η Σούλα κι άρχισε πρωί-βράδυ τις βόλτες με «το μωράκι μου», όπως το αποκαλούσε. «Καλέ, δεν είναι τέλειο;» έλεγε σε όποιον συναντούσε «Αυτό μου έλειπε απ’ τη ζωή μου και δεν το είχα καταλάβει τόσα χρόνια».

Η Σούλα όμως είχε ένα κακό χούι. Ποτέ δεν μάζευε τα κακάκια του «μωρού» της από τον δρόμο. Τι κι αν της έλεγαν οι φίλες της να πάρει αυτές τις ειδικές σακουλίτσες που είναι για τα κακάκια των κατοικιδίων. «Έχετε δίκιο», τους έλεγε. «Την άλλη φορά θα πάρω». Αλλά αυτή η άλλη φορά ποτέ δεν ερχόταν…

Την Παρασκευή το πρωί, ντύθηκε, στολίστηκε, πήρε και το «μωρό» της και βγήκε βόλτα στα μαγαζιά. Περπατούσε στην κεντρική λεωφόρο με τα φαρδιά πεζοδρόμια και τα υψηλόκορμα δέντρα, κρατώντας δυο-τρεις τσάντες από τα μαγαζιά στο ένα χέρι και το λουράκι του «μωρού» από το άλλο. Κάποια στιγμή το «μωρό» ήθελε να κάνει την ανάγκη του. Η Σούλα κοίταξε δεξιά κι αριστερά. Το σκυλάκι πλησίασε στον κορμό ενός δέντρου, χαμήλωσε στα πισινά ποδαράκια του και… ανακουφίστηκε. Η Σούλα, με τη μύτη του ψηλοτάκουνου προσπάθησε να σπρώξει τα κακάκια στην ρίζα του δέντρου. Μια-δυο προσπάθειες απέτυχαν. Βάζει περισσότερη δύναμη στο δεξί πόδι ισορροπώντας στο τακούνι του 12ποντου. Το «μωράκι» όμως έκανε μια απότομη κίνηση, τέντωσε το λουράκι του και το πόδι της Σούλας προσγειώθηκε με όλο το πέλμα πάνω στα κακάκια!

Μεγάλη ατυχία η Σούλα…