Δύο Κόσμοι...

 

Η οθόνη του κινητού άναψε. Μήνυμα στο Viber.

-Ti kanis?

-Kala!

-Pame volta?

_Nai.

-Pou?

-Net cafe.

Σε μισή ώρα οι δυο 16χρονοι βρίσκονταν στο internet café στη γωνία. Παρήγγειλαν δύο ice tea ροδάκινο και έβγαλαν τα κινητά. Άρχισαν να παίζουν. Από χθες προσπαθούσαν να περάσουν την πίστα. Πού και πού έπιναν και μια γουλιά από το ποτό τους.

Το Viber του ενός χτύπησε.

-Kala pas?

-Nai. Esi?

-Xano.

Το παιχνίδι συνεχιζόταν…

Δυο τραπέζια πιο πέρα η γνωστή παρέα είχε μαζευτεί. Ο καπετάνιος έφερε το τάβλι. Παρήγγειλε τον ελληνικό του. Βαρύ γλυκό. Απέναντί του κάθισε ο Σήφης. Γνωστοί ταβλαδόροι και οι δυο. Άναψαν τσιγάρο και έστησαν τα πούλια. Από δίπλα τους κάθισαν ο Λευτέρης και ο Στέλιος. Τέτοια «μάχη» πάντα θέλει και θεατές.

Οι δυο 16χρονοι συνέχιζαν αμίλητοι με μανία να περάσουν την πίστα. Το ice tea δεν είχε κατέβει ούτε στη μέση. Αντάλλασσαν πού και που και κανένα μήνυμα.

Στο παραδιπλανό τραπέζι η μάχη είχε φουντώσει. Ο καπετάνιος κέρδιζε 4-2. Γέλια, χαχανητά, πειράγματα, βρισίδια…

Δύο γενιές-δύο κόσμοι…