Το διακύβευμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου

Πολλοί, τον τελευταίο καιρό, αναφέρονται στο διακύβευμα των εκλογών της 17^ης Ιουνίου. Και προκρίνουν ως δίλημμα το γνωστό, πλέον, «ευρώ ή δραχμή», «μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη».

Αυτό, βέβαια, είναι η μια όψη του νομίσματος, ή καλύτερα η κορφή του παγόβουνου. Κι αυτό διότι βρισκόμαστε σε μια Ευρώπη που, αν εξαιρέσει κανείς την περίοδο που κάποια κράτη κυβερνούνταν από κομουνιστικά καθεστώτα τύπου Ε.Σ.Σ.Δ., κυβερνήθηκε και εξακολουθεί να κυβερνείται από δύο κυρίαρχα  πολιτικά συστήματα: Τη σοσιαλδημοκρατία και το φιλελευθερισμό.

Θυμόμαστε όλοι τις σοσιαλιστικές κυβερνήσεις που σάρωσαν την Ευρώπη τη δεκαετία του ’80 και του ’90. Και τις φιλελεύθερες κυβερνήσεις που τις διαδέχτηκαν και που κυβερνούν ακόμα την Ευρώπη, με εξαίρεση την πρόσφατη άνοδο του Ολάντ στη Γαλλική Δημοκρατία.

Τέτοιου είδους κυβερνήσεις και πολιτικά πρόσωπα δημιούργησαν την Ε.Ο.Κ., αρχικά και την Ε.Ε. στη συνέχεια. Και σήμερα αυτές οι κυβερνήσεις και τα πολιτικά πρόσωπα, βλέπουν το δημιούργημά τους να απειλείται. Όχι μόνο, βέβαια, από την κρίση, που εν πολλοίς οι ίδιοι δημιούργησαν με τις πολιτικές τους και την ανικανότητά τους, δίνοντας «γήπεδο» στις χρηματαγορές εις βάρος της πολιτικής. Αλλά και επειδή, για πρώτη φορά, ένα αμιγώς αριστερό κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, σε μια χώρα που παραδοσιακά διακρινόταν για το δικομματισμό της, βάζει σοβαρές υποθήκες για τη διακυβέρνηση της Ελλάδας.

Αυτό, σίγουρα, δημιουργεί τεράστια προβλήματα στη φιλοσοφία και τη δομή της Ε.Ε. καθώς και στους εκφραστές της. Διακυβέρνηση αριστερών κομμάτων ήταν και παραμένει εκτός πλάνου. Και το χειρότερο όλων είναι το ντόμινο που μπορεί να δημιουργήσει μια ενδεχόμενη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. και ιδιαίτερα στις «αδύναμες» χώρες του ευρωπαϊκού νότου, που πλήττονται, σήμερα, κι αυτές από την κρίση.

Αυτό είναι το μεγάλο διακύβευμα των εκλογών της 17^ης Ιουνίου, τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Απεύχονται και τρέμουν στο ενδεχόμενο μιας αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα. Γιατί, δεν ξέρουν τι θα επακολουθήσει σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ιταλία. Δεν θέλουν να δουν «μικρές Μόσχες» στην καρδιά της Ε.Ε. Γιατί, εάν αυτό συμβεί, παύει να λειτουργεί η «μεγάλη Ευρωπαϊκή οικογένεια» τουλάχιστον με τον τρόπο που είχε αρχικά σχεδιαστεί. Κι αυτό οι Βρυξέλλες θα προσπαθήσουν να το αποτρέψουν με κάθε τρόπο.

Μένει να δούμε τι θα συμβεί και ποιος θα είναι, τελικά, ο νικητής...