Ν.Δ.: Απ’ τον Καραμανλή στο Σαμαρά κι απ’ τον πυρσό στην…τεθλασμένη.

Πολιτική Τριλογία.

Μέρος Β’

Όταν το 1974 ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής ερχόταν απ’ το Παρίσι και ίδρυε τη Νέα Δημοκρατία, δεν θα περίμενε ότι μετά από 4 δεκαετίες το κόμμα του, ασθμαίνοντας, θα έπαιρνε μετά βίας 19%.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυσε μια μεγάλη δεξιά παράταξη για να βρουν στέγη όλες οι τάσεις: Από την άκρα δεξιά μέχρι τον άκρατο φιλελευθερισμό. Κι όσο αυτός βρισκόταν στο τιμόνι όλα πήγαιναν ρολόι. Νικητής στις εκλογές του ’74, νικητής και στις εκλογές του ’77. Μετά, ήρθε το ΠΑΣΟΚ και με το σύνθημα της «ΑΛΛΑΓΗΣ» τα συμπαρέσυρε όλα.

Έπρεπε να φτάσει το 1989 και να ηγηθεί της παράταξης ένας πρώην «αποστάτης», ο Κ. Μητσοτάκης. Μεγάλη φυσιογνωμία, αναμφισβήτητα, αλλά σε λάθος εποχή. Ακόμα και οι σφοδροί επικριτές του, αναγνωρίζουν σήμερα ότι αν ο Μητσοτάκης ολοκλήρωνε τις διαρθρωτικές αλλαγές που είχε ξεκινήσει, η χώρα δεν θα έφτανε στη σημερινή κατάσταση. «Καλύτερα παπάκι, παρά το Μητσοτάκη», φώναζε το ΠΑΣΟΚ της εποχής, αντιτιθέμενο στα αντιλαϊκά αλλά, αναγκαία, όπως αποδεικνύται σήμερα, μέτρα που προσπάθησε να πάρει.

Και τότε ήρθε το αγαπημένο παιδί του «ψηλού», ο νεαρός, τότε, υπουργός εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς, να ρίξει την κυβέρνηση της ΝΔ. Τόνοι μελάνι έχουν χυθεί  για εκείνη την περίοδο, με τον άγνωστο βουλευτή Σιμπιλίδη να πρωταγωνιστεί στα ΜΜΕ.

Έπρεπε να περάσουν 11 ολόκληρα χρόνια και να βρεθεί ένας νέος Καραμανλής, ο Κώστας, για να ενώσει και πάλι τη μεγάλη δεξιά παράταξη και να ξανακυβερνήσει η ΝΔ. Αμφιλεγόμενη περίοδος αυτή του 2004-2009. Αμφιλεγόμενος και ο Καραμανλής και ακόμα πιο αμφιλεγόμενη η «αυλή» του. Τα σκάνδαλα της εποχής συντάραξαν συθέμελα την ελληνική κοινωνία. Κι έτσι η δεξιά οδηγήθηκε στη μεγαλύτερη, έως τότε, ήττα στην ιστορία της, με το ιστορικό χαμηλό του 33%. Ο Καραμανλής, αν και ήταν ο μεγάλος φιλολαϊκός ηγέτης, που έδωσε όραμα κι ελπίδα στην παράταξη, αναγκάστηκε να παραιτηθεί.  

Και μετά ήρθαν οι εσωκομματικές εκλογές: Σαμαράς εναντίον Ντόρας. Αυτός που έριξε το Μητσοτάκη, εναντίον της κόρης του. Νικητής ο Σαμαράς, αλλά…

Τα όργανα είχαν ήδη αρχίσει. Ο Σαμαράς από την πρώτη μέρα κατηγορήθηκε ότι είχε μετατρέψει τη ΝΔ σε Πολιτική Άνοιξη. Τι κι αν άλλαξε τον πυρσό με την τεθλασμένη, τι κι αν μετέφερε τα γραφεία από τη Ρηγίλλης στη Συγγρού, το πουλόβερ είχε αρχίσει να ξεπλέκει. Η Ντόρα έφυγε και ίδρυσε τη ΔΗΣΥ. Οι παλινωδίες του Σαμαρά, υπογράφω-δεν υπογράφω το μνημόνιο, συγκυβερνώ-δεν συγκυβερνώ με το ΠΑΣΟΚ, οδήγησε στην έξοδο από τη γαλάζια παράταξη πάνω από 20 βουλευτές. Το σύνθημα που παλαιότερα δονούσε τις συγκεντρώσεις «ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία», είχε βρει, πλέον, αλλού υπόσταση: Στον Καρατζαφέρη, τον Καμμένο κι εσχάτως στη Χρυσή Αυγή.

Η μεγάλη δεξιά παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή είχε, πλέον, πολυδιασπαστεί. Ο Σαμαράς με τις επιλογές του ακολουθούσε το ΠΑΣΟΚ στην κατρακύλα. Και το αποτέλεσμα των εκλογών της 6^ης Μαΐου, ήρθε, απλά, να επιβεβαιώσει τις υποψίες και τις «Κασσάνδρες». Η ΝΔ πρώτο κόμμα, αλλά με νέο ιστορικό χαμηλό: Λιγότερο από 19%.

Ο Σαμαράς πήρε τη διερευνητική εντολή και αυθημερόν, σαν καυτή πατάτα, την παρέδωσε στον Τσίπρα. Τα όργανα στη Συγγρού, που προεκλογικά είχαν αρχίσει, τώρα δυναμώνουν. Ο Κώστας Καραμανλής που to 2009 έφυγε νύχτα, αναζητείται τώρα ως λυτρωτής. Ως ο μοναδικός που μπορεί να ξαναενώσει την πάλαι ποτέ μεγάλη δεξιά παράταξη. Ίδωμεν…