Το κάστρο της Φορτέτζας και το μουσείο της Κρήτης

Πριν μερικές μέρες, δημοσιεύθηκε συνέντευξη του κ. Αλεφαντινού στην εφημερίδα "Ρέθεμνος"  σχετικά με τη δημιουργία Μουσείου της Κρήτης στο χώρο του κάστρου της Φορτέτζας και θα ήθελα, πάνω σε αυτό το θέμα, να κάνω κάποιες διαπιστώσεις-παρατηρήσεις.

1. Ο κ. Αλεφαντινός κατηγορεί μερίδα Δημοτικών Συμβούλων ότι είδαν επιπόλαια την πρόταση για τη δημιουργία του Μουσείου. Προφανώς, όποιος δεν συμφωνεί με τις προτάσεις της πλειοψηφίας, χαρακτηρίζεται τώρα και «επιπόλαιος». Εμείς, ζητήσαμε απλά διευκρινίσεις επί μιας ημισέλιδης, ανεπαρκούς, εισήγησης και από ενδιαφέρον που εκπορεύεται από το θεσμικό μας ρόλο, ζητήσαμε να πληροφορηθούμε για το τι είδους είναι αυτό το Μουσείο που θα κατασκευαστεί, για να μπορέσουμε, στη συνέχεια, να τοποθετηθούμε, θετικά ή αρνητικά επί της πρότασης για παραχώρηση κτισμάτων του κάστρου.

2. Σε καμία περίπτωση δεν στεκόμαστε τροχοπέδη σε καμιά πρωτοβουλία επιφανών Ρεθεμνιωτών και φίλων της πόλης και μάλιστα του βεληνεκούς της κας. Τσουδερού και του κ. Ζαχαράκη. Εκτιμούμε και συμμεριζόμαστε το ενδιαφέρον τους και την αγωνία τους για την πρόοδο και την ανάπτυξη του τόπου μας. Παράλληλα, όμως, καταδεικνύεται, περίτρανα, η αδυναμία της δημοτικής Αρχής να διαχειριστεί, να αναδείξει και εν τέλει να εκμεταλλευτεί, εκ των ενόντων, αυτό το μοναδικό μνημείο, που άλλες περιοχές θα το έβλεπαν «ως κόρην οφθαλμού» και θα το είχαν ήδη αναδείξει ως το εμβληματικό τους μνημείο.

3. Χαίρομαι που επιτέλους λύνεται η απορία τόσο των Ρεθυμνιωτών όσο και των επισκεπτών της πόλης μας για το χάλι που έχει περιέλθει το μνημείο που δεσπόζει στην πόλη των γραμμάτων ή των «αγραμμάτων». Παραδέχεται ο κ. Αλεφαντινός και προς τιμήν του, ότι παρότι έχει ζητήσει απ’ τον κ. Δήμαρχο μέρος των εσόδων του κάστρου, που ανέρχονται στα 600.000 ευρώ ετησίως, για κάλυψη βασικών αναγκών του ίδιου του κάστρου, δεν έχει πάρει ούτε ένα ευρώ! Τα χρήματα πάνε αλλού. Και όπως λέει και ο ίδιος «Η Φορτέτζα είναι ένα μοναδικό μνημείο μέσα στα πόδια μας που μας προσφέρει πάρα πολλά πράγματα, χωρίς εμείς να προσφέρουμε τίποτα σε αυτό». Και το ερώτημα είναι: ως πότε θα μας προσφέρει χωρίς να του προσφέρουμε; Αυτοί, δηλαδή, που κόπτονται για την ανάδειξη των μνημείων της πόλης μας, είναι οι ίδιοι που τα έχουν αφήσει στην τύχη τους. Και βέβαια, δεν αναφέρομαι στον κ. Αλεφαντινό, ο οποίος πρόπερσι, αγανακτισμένος, ανέλαβε με τα δικά του συνεργεία να ανακατασκευάσει τις απαράδεκτες τουαλέτες του κάστρου, αφού το δημοτικό χρήμα προοριζόταν για αλλού.

Τέλος, καταδεικνύεται, περίτρανα, η αδυναμία της δημοτικής Αρχής να διαχειριστεί, να αναδείξει και εν τέλει να εκμεταλλευτεί, εκ των ενόντων, αυτό το μοναδικό μνημείο, που άλλες περιοχές θα το έβλεπαν «ως κόρην οφθαλμού» και θα το είχαν ήδη αναδείξει ως το εμβληματικό τους μνημείο.