Αιέν αριστεύει και υπείροχον έμμεναι άλλων*

 

Κύριε Υπουργέ της Παιδείας,

Με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση πληροφορήθηκα, την προηγούμενη Τετάρτη, ότι η κυβέρνησή σας κι εσείς προχωρήσατε στη δημοσίευση νέου Προεδρικού Διατάγματος (Π.Δ.) για τα θέματα των Νηπιαγωγείων και των Δημοτικών Σχολείων. «Ώρα ήταν» σκέφτηκα «να αλλάξει το αραχνιασμένο πια Π.Δ. 201/1998 που μετράει σχεδόν μια εικοσαετία. Να έρθει ένα καινούργιο Π.Δ. που να περιέχει και να συμπυκνώνει όλες αυτές τις υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους που έρχονται εδώ και είκοσι χρόνια στα σχολεία. Αυτό περίμενα, όπως και όλοι οι άλλοι συνάδελφοί μου, από το Π.Δ. 79/2017».

Και ενώ ήμουν έτοιμος να καθίσω αναπαυτικά στο γραφείο μου και να το κατεβάσω από το διαδίκτυο και να το διαβάσω, με πρόλαβαν οι εφημερίδες, τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Καταλαβαίνετε τι εννοώ, κ. Υπουργέ. Για το θέμα των σημαιοφόρων μιλάω. Λέω από μέσα μου: «Δεν μπορεί, κάποιο λάθος θα έγινε, κάποια παρερμηνεία». Μέχρι που κάθισα και το διάβασα. Κανένα λάθος τελικά, καμιά παρερμηνεία. Είστε πράγματι ξεκάθαρος, κ. Υπουργέ. Στο άρθρο 3.5 το γράφετε ολοκάθαρα: «Η επιλογή σημαιοφόρων, παραστατών και υπεύθυνων κατάθεσης στεφάνου, πραγματοποιείται με κλήρωση ανάμεσα στο σύνολο των μαθητών της ΣΤ’ τάξης. Η κλήρωση διενεργείται παρουσία του συνόλου των μαθητών της ΣΤ’ τάξης, με ευθύνη του Διευθυντή της Σχολικής μονάδας».

Ειλικρινά, κ. Υπουργέ, δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό σας. Τα ισοπεδώνετε όλα. Από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, τη σημαία την κρατούσε ο άριστος μαθητής, ή ένας από τους άριστους, όταν υπήρχαν περισσότεροι. Εκεί, ναι, να κάνεις κλήρωση. Όλοι οι άριστοι μαθητές να έχουν την ηθική ικανοποίηση ότι συμμετείχαν και η τύχη επέλεξε τον έναν. Αλλά εδώ κ. Υπουργέ, μιλάτε για ρουλέτα, για τζόγο. 40, 50, 60 μαθητές της ΣΤ’ τάξης, ανάλογα το μέγεθος του σχολείου, να συμμετέχουν σε μια διαδικασία που έχει ποιον σκοπό; Ειλικρινά, δεν μπορώ να τον κατανοήσω.

Το μόνο που μπορώ να κατανοήσω είναι ότι η αριστεία δεν έχει για εσάς καμιά αξία και επιβραβεύετε, ουσιαστικά, την ήσσονα προσπάθεια. Αλλά και από ψυχολογικής πλευράς να δούμε το θέμα, πάλι δεν βγαίνει άκρη. Να το ξέρετε, κ. Υπουργέ, ότι και οι κατώτερης επίδοσης μαθητές που θα συμμετέχουν στην κλήρωση θα νιώθουν άσχημα και άβολα, αν πάρουν τη σημαία από κάποιον άριστο συμμαθητή τους. Γιατί τα δωδεκάχρονα παιδιά, κ. Υπουργέ, έχουν μέσα τους το αίσθημα της δικαιοσύνης, που μάλλον εσείς δεν το γνωρίζετε. Αυτό που πράξατε με το συγκεκριμένο Π.Δ. μόνο το αίσθημα ισότητας και ισονομίας, που πιθανότατα είχατε στο πίσω μέρος του μυαλού σας, δεν προάγει. Πού είναι άραγε η ευγενής άμιλλα; Πού είναι το κίνητρο; Πού είναι η προσπάθεια; Όλα αυτά τα ισοπεδώσατε και τα ποδοπατήσετε, κ. Υπουργέ. Και μάλιστα σε μια περίοδο που η χώρα, περισσότερο παρά ποτέ, έχει ανάγκη την υπερπροσπάθεια, την αριστεία, για να βγει από τη στενωπό, που οι προηγούμενες κυβερνήσεις, μαζί με τη δική σας την οδηγήσατε.

Ως μάχιμος εκπαιδευτικός επί 23 συνεχόμενα χρόνια, σας καλώ κι εγώ με τη σειρά μου, κ. Υπουργέ, να αναθεωρήσετε αυτή την απόφασή σας. Για το καλό της χώρας. Για το καλό της Παιδείας. Για το καλό των παιδιών μας.

 

*Η φράση αποδίδεται στον Όμηρο και σημαίνει: «Πάντα να αριστεύεις και να ξεπερνάς τους άλλους». Πρόκειται για τη συμβουλή που έδωσε ο Ιππόλοχος από τη Λυκία στον γιο του, Γλαύκο, πριν φύγει για την Τροία, να πολεμήσει τους Έλληνες.