Νίκος Δερεδάκης

Δεν έχω ούτε εμμονές, ούτε κατέχομαι από κάποιο σύνδρομο, ούτε, βέβαια, θεωρώ τον εαυτό μου περισσότερο πατριώτη από οποιονδήποτε άλλον. Αλλά, υπάρχουν κάποια πράγματα που από μόνα τους προκαλούν και τον πιο απαθή. Μιλάω για την εικόνα που είχε η πλατεία του Άγνωστου Στρατιώτη την ημέρα της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου. Από τη μια η δημοτική φιλαρμονική και το τιμητικό στρατιωτικό άγημα και απ’ την άλλη όλες οι αρχές του τόπου για να καταθέσουν στέφανο τιμής σε όλους αυτούς που έπεσαν για την ελευθερία της πατρίδας. Και λίγα μέτρα πιο πίσω; Τα γνωστά, πλέον «παιχνίδια» που «κοσμούν» τα τελευταία χρόνια τις πλατείες της πόλης μας και ειδικότερα την πλατεία του Άγνωστου Στρατιώτη.

Ανακοινώθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας οι υποβαθμίσεις, καταργήσεις και συγχωνεύσεις των Σχολικών Μονάδων της χώρας. Για τη νέα σχολική χρονιά συνενώνονται 1933 σχολεία και προκύπτουν 877 σε σύνολο 16.000 σχολικών μονάδων πανελληνίως.

Ακόμα δεν συμπληρώθηκαν 4 χρόνια από τότε που παραδόθηκε στον κόσμο του Ρεθύμνου η μεγαλύτερη πλατεία της πόλης, η πλατεία Μικρασιατών. Μια πλατεία στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της πόλης που ο Ρεθεμνιώτης την περίμενε με ανυπομονησία και είχε δημιουργήσει τεράστιες προσδοκίες σε όλους, όσον αφορά στη χρήση της.